Prema novoj studiji zasnovanoj na stanovništvu u Teksasu, četiri od pet osoba sa verovatnoćom demencije nisu dobile formalnu dijagnozu i ne leče se za kognitivni pad. Ova otkrića postavljaju ozbiljna pitanja o dijagnostičkoj i terapeutskoj dostupnosti za starije osobe u Sjedinjenim Američkim Državama, uprkos tome što se mnogi od njih redovno upućuju lekarima opšte prakse.
Studija se fokusirala na 652 starije osobe koje su bile pod pažljivim nadzorom, obično svojih porodica, a istraživači su zaključili da je 322 od njih imalo verovatnu demenciju. Kada su ove osobe i njihovi negovatelji ispitivani, do 84% je izjavilo da nisu dobili zvaničnu dijagnozu demencije od svojih lekara.
Ova saznanja otkrivaju ozbiljan problem u prepoznavanju demencije, koja može imati teške posledice po pacijente i njihove porodice. Studija takođe ukazuje na to da, uprkos činjenici da su većina pacijenata sa kognitivnim problemima redovno viđali svoje lekare, oni nisu bili dijagnostikovani. Pukovnik Josh Martins-Caulfield sa Univerziteta u Mičigenu, koji je autor studije, smatra da lekarima često nedostaje vremena za sprovođenje odgovarajućeg skrininga, kao i edukacije o demenciji, zbog čega mogu oklijevati da postave dijagnozu. Takođe, lekari često osećaju nelagodnost pri saopštavanju dijagnoze pacijentima, što može dovesti do odlaganja početka lečenja.
Iako nedostatak dijagnoze može biti problem u većini slučajeva, zanimljivo je da studija nije ukazala na nedostatak pristupa zdravstvenoj zaštiti kao uzrok problema. U stvari, manje od 7% osoba sa verovatnoćom demencije nije imalo primarnog lekara, što znači da su većina pacijenata zapravo imala pristup zdravstvenim uslugama, ali su i dalje ostali neprepoznati.
Društvene i etničke razlike takođe dolaze do izražaja. Studija je otkrila da među meksičkim američkim učesnicima sa verovatnoćom demencije, čak 85% nije imalo zvaničnu dijagnozu. S druge strane, među ne-latinoameričkim učesnicima dijagnoza je postavljena u 65% slučajeva. Ove razlike mogu ukazivati na dodatne izazove sa kojima se suočavaju određene etničke grupe, a istraživanja iz prošlosti pokazuju da Latinoamerikanci u SAD-u često doživljavaju diskriminaciju u pristupu zdravstvenoj zaštiti, što može uticati na dijagnostičke procese.
Iako su podaci iz ove studije ograničeni na okrug Nueces u Teksasu, istraživači upozoravaju da bi trend mogao biti široko rasprostranjen u celoj zemlji. U 2023. godini, istraživači sa Univerziteta u Južnoj Kaliforniji predvideli su da više od 90% od 8 miliona Amerikanaca sa blagim kognitivnim oštećenjem nije svesno svog stanja.
Ovi rezultati dolaze u trenutku kada istraživači rade na novim tretmanima za demenciju, uključujući Alzheimerovu bolest, koja je najčešći uzrok demencije. Dok trenutno dostupni lekovi mogu samo ublažiti simptome, neki noviji tretmani pokazuju obećanje u usporavanju napredovanja bolesti. Međutim, ako se ovi tretmani pokažu efikasnim, postoji rizik da zdravstveni sistem nije dovoljno spreman da nosi se sa povećanom potražnjom za dijagnozama i lečenjem.
Iako su dostupni tretmani i lekovi još uvek u početnim fazama, nedavne odobrenje lekova od strane američke Agencije za hranu i lekove (FDA) daje nadu za budućnost. Najbolji rezultati sa ovim lekovima su postignuti kada se koriste u ranim fazama bolesti, ali samo 0,1% pacijenata sa blagim kognitivnim oštećenjem u SAD-u zapravo je dobilo dijagnozu.
Iako su lekovi u fokusu, istraživači smatraju da bi krvni test mogao biti koristan alat u budućnosti, kako bi se omogućilo ranije prepoznavanje bolesti.
Ova studija je objavljena u časopisu opšte interne medicine i pruža važne informacije koje bi mogle promeniti pristup dijagnostici i lečenju demencije u budućnosti.
