„Efekat udovstva“ — tendencija da ljudi u braku umiru u bliskom nizu — ubrzava se kada supružnici ne poznaju dobro prijatelje jedno drugog, otkriva novo sociološko istraživanje Univerziteta Kornel.
Analizirajući prve longitudinalne podatke o društvenim mrežama starijih odraslih, zajedno sa demografskim i zdravstvenim merama, istraživači su otkrili da je tokom 10-godišnjeg perioda istraživanja verovatnoća smrti bila pet puta veća među udovicama čiji prijatelji nisu bili bliski njihovom partneru.
Za supružnike koji su imali različite krugove prijateljstva, spekulišu istraživači, procesi tugovanja koji uključuju mnoge nepoznate kontakte mogli bi biti stresniji, a preživeli supružnik može izgubiti pristup vrednim društvenim resursima koje ne mogu lako zameniti.
„Kada jedan od njih umre, drugi izgubi nešto dodatno“, rekao je Bendžamin Kornvel, profesor i predsednik Odeljenja za sociologiju na Koledžu umetnosti i nauka. „To je dvostruki gubitak, i supružnika i mreže prijatelja.“
Kornvel je glavni autor knjige „’Volim te do smrti’: Društvene mreže i efekat udovstva na smrtnost,“ objavljenog 28. juna u časopisu Journal of Health and Social Behavior. Tianiao Ku, doktorand iz oblasti sociologije, je koautor.
Kornvel i Ku analizirali su skoro 1.200 učesnika u Nacionalnom projektu društvenog života, zdravlja i starenja (NSHAP), nacionalno reprezentativnoj studiji u kojoj je Kornvel koistražitelj. Uzorak je uključivao Amerikance starosti od 57 do 85 godina koji su bili u braku ili partneru i živeli kod kuće kada su istraživanja počela 2005. godine, i pratili su one koji su prijavili da su udovici tokom naredne decenije.
Učesnici studije su naveli do pet osoba od poverenja sa kojima su razgovarali o važnim stvarima tokom prethodne godine i koliko često su njihovi supružnici komunicirali sa tim kontaktima.
Podaci su potvrdili „značajan“ efekat udovištva. Kontrolišući starost, pol, rasu, etničku pripadnost, socioekonomski status, kvalitet veze i zdravlje, rizik od smrti u narednih pet godina među učesnicima studije čiji su supružnici umrli bio je skoro dvostruko veći od onih koji su ostali u braku.
Prethodno istraživanje je identifikovalo fiziološke i društvene faktore za koje se smatra da doprinose ovom fenomenu. Neki slučajevi mogu uključivati srčanu insuficijenciju koja je rezultat hormona stresa koji preplavljuju telo, poznat kao „sindrom slomljenog srca“ ili „takocubo sindrom“. Dugoročni efekti tugovanja i društvene izolacije takođe mogu igrati ulogu. Pored toga, parovi koji dele slično poreklo i stil života mogu neizbežno da dele slične zdravstvene putanje.
Cornvell i Ku su pitali da li je važan i način na koji su partneri društveno isprepleteni. Da li bi gubitak supružnika blisko ugrađenog u vašu društvenu mrežu predstavljao veći rizik od gubitka supružnika koji to nije?
U prvom slučaju, rekli su istraživači, moglo bi se očekivati da bi suočavanje sa gubitkom ravnog u zajedničkoj društvenoj mreži moglo biti teže. Biti izložen mnogim ožalošćenim prijateljima može takođe pojačati stres udovice. U međuvremenu, supružnici sa malo ili nimalo prijatelja koji se preklapaju možda su navikli da žive samostalno i bolje opremljeni da podnesu gubitak partnera.
Ali podaci su govorili drugačije. Šanse za smrt u narednih 10 godina bile su znatno veće za učesnike studije udovice čiji supružnici nisu razgovarali sa svojim prijateljima—28%, u poređenju sa 5% za učesnike čiji su supružnici redovno komunicirali sa svojim prijateljima.
„Ako ste izgubili partnera koji vam je u suštini služio kao most ka drugom društvenom svetu, onda ste izgubili nešto veoma posebno“, rekao je Kornvel. „Izgubili ste pristup društvenom svetu, ne samo svom supružniku.“
Istraživači su rekli da je potrebno dalje istraživanje kako bi se istražila ta i druga moguća objašnjenja i potencijalne intervencije. Kornvel je spekulisao da bi uspostavljanje veza sa partnerovim bliskim prijateljima ili porodicom pre smrti, kada je to moguće, moglo pomoći u neutralisanju stresora pojačavajući efekat udovstva. Ali često, rekao je, udovice ostaju „probijajući se kroz mrak sa kontaktima koje ne poznaju“.
