U nedavno objavljenom istraživanju u časopisu Science Advances, tim naučnika sa Univerziteta u Čikagu i Univerziteta u Hjustonu istražuje fascinantnu mogućnost da kišnica igra ključnu ulogu u stabilizaciji ranih ćelija, omogućavajući razvoj složenijeg života na Zemlji. Ova studija se bavi jednim od najintrigantnijih pitanja u nauci: kako se neživa materija transformisala u žive ćelije sposobne za replikaciju, metabolizam i evoluciju.
Naučnici veruju da su najraniji oblici života, nazvani protoćelije, spontano nastali iz organskih molekula prisutnih na ranoj Zemlji. Tokom istraživanja, tim je otkrio da kišnica, kao prirodni izvor dejonizovane vode, može stabilizovati protoćelije i sprečiti njihovu fuziju. Ovaj proces je ključno obezbeđivao stabilno okruženje neophodno za hemijske reakcije koje su omogućile ranim ćelijama da se transformišu u složenije oblike života.
Istoričari nauke se sećaju eksperimenta iz 1953. godine, kada su hemičari Stenli Miler i Harold Uri pokazali kako se složena organska jedinjenja mogu sintetizovati iz jednostavnijih, koristeći vodu i električne varnice. Sada, nova istraživanja sugerišu da su raniji modeli protoćelija, kao što su vezikuli i koacervati, mogli igrati ključnu ulogu u ovim procesima.
Zanimljivo je da su koacervati, kapljice nastale akumulacijom organskih molekula, mogli efikasno da koncentriraju hemijske komponente zahvaljujući odsustvu membrane, ali su takođe imali izazov u održavanju genetskog materijala. Istraživači su zaključili da bi kišnica mogla da pomogne u prevazilaženju ovog problema, stabilizujući protoćelije i omogućavajući im da opstanu i razvijaju se.
Ova otkrića otvaraju nova pitanja o poreklu života na Zemlji i načinu na koji su se najraniji oblici života prilagodili svojim uslovima. Tim naučnika nastavlja da proučava mehanizme replikacije gena u protoćelijama, sa ciljem da dešifruje prebiotičku evoluciju i osvetli naše razumevanje postojanja.
