Nalazi iz nedavne studije u Journal of Neuromuscular Diseases pokazuju efikasnost tretmana koji modifikuju bolest (DMT) kod novorođenčadi sa spinalnom mišićnom atrofijom (SMA). Rezultati studije daju dodatnu podršku genskoj terapiji kao modalitetu lečenja koji može da pruži trajne transformativne efekte za ove ranjive pacijente.
SMA je retka, iscrpljujuća neuromuskularna bolest koju karakteriše gubitak motornih neurona, što dovodi do progresivne slabosti i atrofije skeletnih i bulbarnih mišića. Dugo se navodi kao vodeći genetski uzrok smrtnosti novorođenčadi, uzrokovan brisanjem ili mutacijom gena za preživljavanje motornog neurona 1 (SMN1).
Međutim, prognoze su se značajno poboljšale poslednjih godina, uglavnom zahvaljujući pojavi DMT-a. Znanje o ovim novim tretmanima za SMA je u velikoj meri zasnovano na podacima interventnih ispitivanja, koji su ograničeni uskim kriterijumima podobnosti i ograničenim trajanjem praćenja. U ovoj novoj studiji, efektivnost i bezbednosni ishodi u stvarnom svetu su procenjeni za pacijente koji su pratili monoterapiju onasemnogene abeparvovec, gensku terapiju koja zamenjuje nedostajući SMN1 gen.
„Kada planiramo da isporučimo gensku terapiju bebi sa SMA, moramo biti u mogućnosti da damo odgovore na pitanja roditelja zasnovane na dokazima. Oni žele da znaju koji su rizici, kao i šanse da dete može da hoda. , sedite ili budite nezavisni od ventilacije u roku od nekoliko godina“, objašnjava glavni istraživač Laurent Servais, MD, Ph. i Neuromuskularni referentni centar, Odeljenje za pedijatriju, Univerzitetska i Univerzitetska bolnica u Liježu.
On dodaje: „Podaci iz stvarnog sveta, tj. podaci prikupljeni nakon odobrenja u stvarnoj kliničkoj upotrebi, bili su ključni za popunjavanje praznina u znanju i demonstriranje kroz kliničko iskustvo da je onasemnogen abeparvovec povezan sa poboljšanjima motoričke funkcije, bulbarne funkcije i funkcije pluća u različita populacija pacijenata sa SMA i tokom dužeg perioda posmatranja.“
Iako skoro svi slučajevi SMA imaju isti osnovni genetski uzrok – bialelno brisanje ili mutaciju u SMN1 genu – klinička težina je heterogena, sa različitim brojem kopija SMN2 „rezervnog“ gena koji je u snažnoj korelaciji sa početkom bolesti i težinom kao važnom fenotipski modifikator SMA.
Koristeći podatke o 168 pacijenata iz RESTORE, prospektivnog, multicentričnog, multinacionalnog, opservacionog registra koji obuhvata podatke iz različitih izvora, istraživači su identifikovali 80 pacijenata (47,6%) sa dve i 70 (41,7%) sa tri kopije SMN2. Devedeset osam (58,3%) identifikovanih skriningom novorođenčadi (NBS) imalo je nižu starost pri konačnoj proceni (srednja starost 11,5 meseci) i veći srednji konačni rezultat na Dečijoj bolnici u Filadelfiji testu neuromišićnih poremećaja (CHOP INTEND), u poređenju sa klinički dijagnostikovanih pacijenata.
Svi pacijenti su održavali i/ili postigli motoričke prekretnice, kao što su sedenje bez podrške 10 sekundi, puzanje i hodanje. Uočeni neželjeni događaji bili su u skladu sa utvrđenim bezbednosnim profilom onasemnogenog abeparvoveca.
Pošto RESTORE pruža podatke iz velike populacije SMA, može olakšati proučavanje specifičnih podgrupa i pružanje odgovora na specifična pitanja kao što su šta se dešava pacijentima sa jednom kopijom SMN2 i koja je korist za pacijente na trajnoj ventilaciji.
„Još jedan ključni nalaz iz ove studije bio je poboljšani bezbednosni profil koji je pokazao za bebe koje je identifikovala NBS. Naši podaci potvrđuju druge podatke iz stvarnog sveta i kliničke studije da su bebe koje je identifikovala NBS dijagnostikovana i procenjena ranije i da imaju tendenciju ka boljim ishodima kada se leče. Ovo pruža dokaze koji pokazuju da mogućnost ranog lečenja koju nudi NBS može biti transformativna za pacijente“, kaže dr Servais.
