Džoana Nikols, lingvista na Kalifornijskom univerzitetu u Berkliju, iskoristila je svoj pionirski rad u oblasti istorije jezika da nauči više o razvoju jezika u Severnoj Americi. Ona je otkrila da se može pratiti do dve jezičke grupe koje su nastale u Sibiru. Njen rad je objavljen u Američkom časopisu biološke antropologije.
Tokom proteklih nekoliko decenija, naučnici su saznali više o ljudima koji su prvobitno naselili Severnu Ameriku, i dalje, Centralnu i Južnu Ameriku. Jedna karakteristika ovih ljudi je uglavnom ostala misterija: evolucija jezika kojima govore ljudi koji žive u sadašnjoj Kanadi, SAD i Meksiku.
Za ovu novu studiju, Nikols je koristila statističke tehnike koje je razvila da bi pratila jezičku lozu do najranijih stanovnika Severne Amerike, unazad 24.000 godina.
Nikolsove tehnike uključuju upotrebu lingvističke tipologije, polje koje uključuje upoređivanje jezika i njihovo organizovanje na osnovu zajedničkih kriterijuma. Da bi saznala više o ranim severnoameričkim jezicima, sastavila je spiskove jezičkih karakteristika i primenila ih na sve poznate jezike. Zatim je ocenila svaki od jezika na osnovu otkrivenih kvaliteta. To joj je omogućilo da uporedi jezike kao način da pronađe sličnosti među njima i uoči obrasce.
Nikols je otkrila da je mogla da prati jezike koji su se govorili u ranoj Severnoj Americi unazad do samo dve loze, od kojih obe potiču iz Sibira. Došli su, primećuje ona, sa ljudima koji su se probijali preko kopnenih mostova tokom glacijacije ledenog doba.
Te dve glavne grupe koje je otkrila evoluirale su u različite jezike kako su se ljudi selili u različite regione – ona se posebno fokusirala na njih 60. Otkrila je da su mnogi od tih jezika takođe bili pod uticajem višestrukih talasa Sibiraca koji su stigli u Severnu Ameriku.
Ona zaključuje da su neke od karakteristika originalnih jezika zadržane tokom godina i da su sada u sadašnjoj jezičkoj populaciji.
