Fizička aktivnost je povezana sa boljom spoznajom u kasnom životu, ali ta povezanost je slaba, prema sistematskom pregledu i meta-analizi objavljenoj na mreži 1. februara u JAMA Netvork Open.
Paula Iso-Markku, MD, Ph.D., sa Univerziteta u Helsinkiju, i kolege su ispitali kako dužina praćenja, početna starost, količina fizičke aktivnosti i kvalitet studije modifikuju longitudinalne asocijacije fizičke aktivnosti sa kognicijom u pregled opservacionih studija. Sve u svemu, 104 studije sa 341.471 učesnikom bile su uključene u analize.
Istraživači su otkrili da je nakon korekcije za asimetriju dijagrama levka, fizička aktivnost bila povezana sa smanjenom incidencom kognitivnog oštećenja ili opadanja (odeljeni odnos rizika, 0,97), ali u praćenju dužim od 10 godina nije primećena značajna povezanost. Fizička aktivnost je bila povezana sa praćenjem globalne kognicije i promenom u globalnoj kogniciji (standardizovani koeficijenti regresije, 0,03 i 0,01, respektivno) iz trim-and-fill analiza; nije primećen jasan odgovor na dozu ili umerenost na osnovu dužine praćenja, početne starosti, kvaliteta studije ili prilagođavanja za osnovnu kogniciju. Epizodična memorija i verbalna fluentnost bili su specifični kognitivni domeni povezani sa fizičkom aktivnošću (standardizovani regresijski koeficijenti, 0,03 i 0,05, respektivno).
„Ovaj sistematski pregled i meta-analiza otkrili su da je veza između fizičke aktivnosti i kognitivnog pada bila veoma mala, bez očigledne povezanosti doze i odgovora“, pišu autori. „Uz to, čak i slaba udruženja mogu biti klinički značajna iz perspektive zdravlja stanovništva kada se fizička aktivnost nastavi decenijama.“
