Pacijenti sa resektabilnim karcinomom ne-malih ćelija pluća (NSCLC) koji su lečeni neoadjuvantnim nivolumabom imali su poboljšanu petogodišnju stopu preživljavanja bez recidiva i ukupnu stopu preživljavanja u poređenju sa istorijskim ishodima, prema rezultatima objavljenim u Clinical Cancer Research.
NSCLC je najčešći tip raka pluća i vodeći je uzrok smrti od raka širom sveta. Uprkos naprecima u liječenju metastatskog NSCLC, novi tretmani za ranu fazu bolesti su se tek nedavno pojavili, kaže stariji autor studije, Patrick Forde, MBBCh, vanredni profesor onkologije i direktor Programa kliničkih istraživanja torakalne onkologije u Sidnei Kimmel Comprehensive. Centar za rak u Džons Hopkinsu.
Samuel Rosner, MD, koautor studije, dodao je da postoji veliko interesovanje za optimizaciju neoadjuvantnih strategija za NSCLC u ranijim stadijumima koji su podobni za hiruršku resekciju. Rosner je medicinski onkološki saradnik u Sveobuhvatnom centru za rak Sidnei Kimmel u Johns Hopkinsu i član Fordove istraživačke grupe.
Forde, Rosner i kolege su ranije prijavili rezultate o bezbednosti i efikasnosti iz kliničkog ispitivanja faze II u kojem su pacijenti sa resektabilnim NSCLC stadijuma I-III lečeni sa dve doze neoadjuvantnog nivolumaba. Glavni patološki odgovori primećeni su kod 45% pacijenata, nezavisno od ekspresije tumorskog PD-L1, a 73% pacijenata čiji su tumori hirurški resecirani bili su bez recidiva 18 meseci nakon operacije.
Najnovija publikacija izveštava o konačnim analizama ovog ispitivanja, uključujući petogodišnje stope bez recidiva i ukupne stope preživljavanja za 20 pacijenata koji su bili podvrgnuti hirurškoj resekciji.
„Prema našim saznanjima, ovo je do sada najduže praćenje za PD-1/PD-L1 inhibitor u neoadjuvantnom okruženju za bilo koji solidan tumor“, rekao je Forde.
Među 20 pacijenata koji su bili podvrgnuti hirurškoj resekciji, 12 pacijenata (60%) je ostalo bez recidiva pet godina nakon operacije, a 16 pacijenata (80%) je bilo živo, što je premašilo stopu petogodišnjeg preživljavanja od 36% do 68% istorijski posmatrano za pacijente. sa stadijumom I-III NSCLC, primetio je Rosner. Forde je dodao da su uočeni ishodi pacijenata nakon neoadjuvantnog nivolumaba bili bolji od onih koji su istorijski primećeni kod pacijenata lečenih neoadjuvantnom hemoterapijom.
Autori su takođe identifikovali glavni patološki odgovor nakon neoadjuvantnog nivolumaba kao potencijalnog prediktivnog biomarkera opstanka bez recidiva i ukupnog preživljavanja. Od devet pacijenata koji su imali veliki patološki odgovor nakon neoadjuvantnog nivolumaba, osam je bilo živo i bez raka pet godina nakon tretmana. Jedan pacijent je doživeo recidiv u prvih 10 meseci nakon tretmana, ali je od tada bio bez bolesti nakon definitivnog hemoradijacije. Jedna smrt u ovoj podgrupi nije bila povezana sa rakom.
Nasuprot tome, šest od 11 pacijenata koji nisu imali veliki patološki odgovor doživelo je recidiv bolesti, a tri od ovih pacijenata su umrla zbog raka. Ovi rezultati ukazuju na to da veliki patološki odgovor nakon neoadjuvantnog nivolumaba može biti povezan sa manjim rizikom od recidiva bolesti i smrti, iako autori upozoravaju da su ovi rezultati preliminarni i da zahtevaju dalju validaciju u većim studijama.
Neoadjuvantni nivolumab nije doveo do hirurških odlaganja, a postojao je samo jedan neželjeni događaj sa kasnim početkom, koji se dogodio 16 meseci nakon tretmana nivolumabom i koji je uspešno lečen, primetili su autori.
„Rezultati iz petogodišnje analize praćenja pokazuju da je neoadjuvantni nivolumab bio bezbedan u dugotrajnom praćenju i doveo do ohrabrivanja preživljavanja u ovoj kohorti pacijenata“, rekao je Forde. „Dugoročni podaci o bezbednosti i efikasnosti iz ove studije pružaju dalju podršku za upotrebu nivolumaba u neoadjuvantnom okruženju.
Neoadjuvantni nivolumab u kombinaciji sa hemoterapijom je odobren od strane američke Uprave za hranu i lekove u martu 2022. za lečenje raka pluća. „Dalje studije će nam pomoći da utvrdimo da li odabrani pacijenti mogu imati koristi od same imunoterapije“, primetio je Forde.
„Zanimljiv nalaz iz analize je razlika u ishodima između pacijenata sa i bez većeg patološkog odgovora“, rekao je Rosner. „Iako je veličina uzorka bila mala, rezultati ilustruju potencijalnu moć patološkog odgovora kao prediktivnog biomarkera.“
