Pacijenti sa glioblastomom, razornim karcinomom mozga, primaju tretman koji često dovodi do nesrećnog neželjenog efekta niskog broja belih krvnih zrnaca koji traje šest meseci do godinu dana. Nizak broj belih krvnih zrnaca povezan je sa kraćim preživljavanjem — ali specifičan razlog za produženi pad belih krvnih zrnaca i veza sa kraćim preživljavanjem uznemirili su naučnike.
Nova studija koju je vodio Medicinski fakultet Univerziteta Vašington u Sent Luisu otkriva najmanje jedan uzrok niskog broja belih krvnih zrnaca kod pacijenata lečenih od glioblastoma i pokazuje potencijalnu strategiju lečenja koja poboljšava preživljavanje kod miševa.
Studija je objavljena u časopisu Science Translational Medicine.
Pacijenti sa ovim rakom obično ne prežive duže od 18 meseci. Standardni tretman je zračenje i hemoterapija, nakon čega mnogi pacijenti razviju veoma nizak broj limfocita – vrste belih krvnih zrnaca – u krvotoku. Uzrok ovog niskog broja limfocita bio je nešto kao misterija jer terapija nije usmerena na koštanu srž, odakle ove ćelije potiču, i nemaju svi pacijenti problem.
„Znamo da pacijenti koji razviju nizak broj limfocita rade gore od proseka“, rekao je ko-korespondent Jiaii Huang, MD, vanredni profesor radijacione onkologije i ko-klinički direktor Centra za tumore mozga u Siteman Cancer Center u Barnes-Jevish Hospital i Medicinski fakultet Univerziteta Vašington. „Da bismo poboljšali njihove rezultate i produžili im živote, morali smo da razumemo šta uzrokuje ove niske nivoe belih krvnih zrnaca i kako to doprinosi lošijem preživljavanju.
Huang i njegove kolege iz Siteman-a vodili su studiju koja je prikupljala i analizirala uzorke krvi pacijenata sa glioblastomom. Otprilike polovina pacijenata razvila je nizak broj belih krvnih zrnaca nakon tretmana.
Istraživači su otkrili značajno povećanje onoga što se naziva supresorskim ćelijama dobijenim od mijeloida — vrste ćelija poznate po supresiji imunog sistema — kod onih koje su razvile nizak nivo belih krvnih zrnaca. U studijama na miševima, naučnici su zatim uspostavili uzročnu vezu između povećanih supresorskih ćelija dobijenih iz mijeloida izazvanih zračenjem tumora i supresije belih krvnih zrnaca.
„Želeli smo da saznamo da li možemo da blokiramo ove supresorske ćelije izvedene iz mijeloida korišćenjem inhibitora za poboljšanje odgovora na lečenje na zračenje“, rekao je stariji dopisni autor Dinesh Thotala, dr., koji je sproveo ovaj rad na Univerzitetu Vašington i sada je sa Centar zdravstvenih nauka Univerziteta u Oklahomi. „Na kraju smo testirali dva inhibitora odvojeno zračenjem i otkrili značajno poboljšanje u preživljavanju kod višestrukih mišjih modela ovog raka.“
Istraživači, uključujući prvog autora Subhajita Ghosha, doktora nauka, postdoktorskog saradnika koji je vodio ovaj rad u Thotalinoj laboratoriji, prvo na Univerzitetu Vašington, a sada na Univerzitetu Oklahoma, otkrili su da su u proseku svi miševi sa glioblastomom koji su primili samo zračenje umrli su do 40. dana. Od miševa koji su primili bilo koji inhibitor plus zračenje, 50% do 60% je još uvek bilo živo 120. dana, kada je eksperiment završen.
Jedan inhibitor, nazvan CB1158, nalazi se u klasi lekova koji se zovu inhibitori arginaze-1 i istražuje se u kliničkom ispitivanju za lečenje solidnih tumora, uključujući kolorektalni karcinom, rak pluća i bešike. Drugi lek je inhibitor fosfodiesteraze-5 nazvan tadalafil, koji je odobrila Uprava za hranu i lekove za lečenje drugih stanja, uključujući erektilnu disfunkciju i plućnu hipertenziju.
„Supresorske ćelije izvedene iz mijeloida imaju normalne funkcije u telu“, rekao je Huang, koji razvija klinička ispitivanja za pacijente sa glioblastomom. „Tokom trudnoće, telo stvara ove ćelije da potisnu imune ćelije tako da ne napadnu embrion ili fetus. Ali glioblastom uzima ovaj normalan proces i koristi ga za svoju svrhu. Štaviše, zračenje tumora pokreće telo da stvori masivne količine ovih ćelija, što dovodi do niskog broja belih krvnih zrnaca kod naših pacijenata, ponekad više meseci. Naš rad sugeriše da ciljanje na te ćelije u kombinaciji sa zračenjem može biti nova, uzbudljiva strategija za poboljšanje lečenja glioblastoma.“
Da bi dodatno potvrdili svoje nalaze, istraživači su sproveli malo kliničko ispitivanje koje je kombinovalo tadalafil sa standardnim zračenjem za pacijente sa glioblastomom. Prema istraživačima, oni pronalaze ohrabrujuće rezultate, pri čemu neki pacijenti dobro reaguju na istraživački tretman. Ovaj rad je trenutno u recenziji u drugom naučnom časopisu. Istraživači takođe rade na razvoju novih terapija sa još većim potencijalom od ova dva inhibitora da blokiraju supresorske ćelije izvedene iz mijeloida.
