Novo istraživanje sprovedeno od strane tima poljoprivrednih naučnika sa Penn State-a otkriva da primena tečnog stajnjaka u ranim prolećnim mesecima na rastuće pokrovne useve može značajno smanjiti emisije azot-oksida, dok istovremeno održava prinos kukuruza. Ova strategija je posebno relevantna za mlečne farmere u Pensilvaniji i severoistočnim Sjedinjenim Državama, gde se stajnjak često koristi kao đubrivo u okviru poljoprivrede bez obrade.
Studija, objavljena u Agronomskom časopisu, sugeriše da primena stajnjaka kada su temperature niže, umesto kasnije u proleće, može smanjiti emisije amonijaka i azot-oksida. „Primena stajnjaka sinhronizovano sa rastućim pokrovnim usevom može značajno smanjiti emisije u poređenju sa kasnijom primenom“, istakao je prvi autor studije, Sailesh Sigdel, doktorant u oblasti poljoprivrednih i ekoloških nauka.
Pokrovni usevi, kao što su raž žitarica i crvena detelina, se često koriste u sistemima bez obrade za povećanje organske materije u tlu i smanjenje erozije. Ovi usevi pomažu u zadržavanju hranljivih materija i sprečavaju njihovo ispiranje u podzemne vode.
„Ubrizgavanje stajnjaka ispod površine tla je najefikasniji način da se spreči gubitak azota, ali to takođe može doprineti povećanju emisija azot-oksida kroz procese nitrifikacije i denitrifikacije“, napomenula je Heder Karsten, vođa istraživačkog tima.
Istraživanje je pokazalo da kada se stajnjak ubrizgava u žive pokrovne useve, gubitak azot-oksida se smanjuje za 55% uz održavanje prinosa, u poređenju sa trenutnom praksom ubrizgavanja stajnjaka nakon što se pokrovni usevi ukinu.
Ovi nalazi pružaju potencijalnu strategiju koja može pomoći farmerima da ostvare svoje agronomske ciljeve, dok istovremeno smanjuju uticaj poljoprivrede na životnu sredinu. Tim istraživača veruje da bi ovakve prakse mogle doprineti održivijim poljoprivrednim sistemima i boljoj zaštiti ekosistema.
