Pacijenti sa ranim pojavom kolorektalnog karcinoma (EO-CRC) koji žive u ruralnim područjima imaju niže petogodišnje stope preživljavanja od svojih kolega koji žive u urbanim sredinama, prema istraživačkom pismu objavljenom na internetu 28. avgusta u JAMA Netvork Open.
Meng-Han Tsai, Ph.D., sa Instituta za prevenciju Džordžije na Univerzitetu Augusta, i kolege su ispitali povezanost EO-CRC smrtnosti sa upornim siromaštvom, ruralnošću i presekom stalnog siromaštva i ruralnosti u celini i unutar starosnih grupa. Analiza je obuhvatila 58.200 pacijenata sa EO-CRC identifikovanim od 2006. do 2015. Program nadzora, epidemiologije i krajnjih rezultata.
Istraživači su otkrili da je ukupno petogodišnje preživljavanje bilo najveće za one koji žive u nesiromašnim i neruralnim područjima (72 procenta), a najniže za one koji žive u siromašnim područjima bez obzira na ruralno (67 procenata). Postojale su neke varijacije po starosnoj grupi (npr., preživljavanje je bilo 64 procenta za one od 20 do 29 godina koji žive u siromašnim ruralnim područjima). Pacijenti sa EO-CRC koji su živeli samo u ruralnim područjima imali su 1,1 do 1,4 puta veći rizik od smrti od CRC u odnosu na pacijente koji žive u neruralnim područjima (odnos rizika, 1,35, 1,26 i 1,12 za one od 20 do 29 godina, 30 do 39, odnosno 40 do 49 godina). Za pacijente koji žive i u siromaštvu i u ruralnim oblastima, postojao je 1,1 do 1,5 puta veći rizik za smrt od CRC u odnosu na pacijente koji žive u neruralnim područjima (ukupni: koeficijent opasnosti, 1,29), sa primetno visokim procenama uočenim za one od 30 do 30 godina. 39 godina (odnos opasnosti, 1,51).
„Potencijalna objašnjenja za ovu asocijaciju uključuju pacijente sa EO-CRC koji su živeli u ruralnim područjima možda češće dijagnostikovane sa kasnijim stadijumom bolesti, nedovoljno osiguranje među mlađim odraslim osobama, posebno u nerazširenim državama Medicaid-a sa visokom ruralnošću, ili niži kvalitet lečenja koji primaju pacijenti u ruralna ili osiromašena područja“, pišu autori.
