Istraživanje praćenja šuma sprovedeno više od 13 godina nakon nesreće u nuklearnoj elektrani Fukushima Daiichi otkrilo je da prirodna silazna migracija radiocezijuma u tlu pokazuje efekat dekontaminacije koji smanjuje brzinu doze vazduha i apsorpciju radiocezijuma korenom.
U oblasti Hamadori (pacifička obala) u prefekturi Fukušima, u toku su brojni napori da se oporavi od posledica velikog zemljotresa u istočnom Japanu i nesreće u nuklearnoj elektrani Fukušima Daiči.
Iako su neki radovi na dekontaminaciji, kao što je uklanjanje slojeva stelje (odumrlog lišća), obavljeni na delu šumskog područja, veći deo područja je ostao kontaminiran radioaktivnim cezijumom (137 Cs). Zbog toga su uporni zahtevi građana za dekontaminacijom šuma.
Međutim, korišćenjem postojećih metoda dekontaminacije, efikasnost smanjenja 137 Cs danas, više od 13 godina nakon nesreće, ostaje niska, što čini razvoj novih metoda dekontaminacije šuma ključnim.
Za studiju, objavljenu u časopisu Nauka o totalnoj životnoj sredini, istraživačka grupa na Univerzitetu Cukuba istraživala je dinamiku 137 Cs u leglu i slojevima tla i upijajuće fine korene (<0,5 mm u prečniku) u kedrovoj šumi u okrugu Jamakija u Kavamati. Grad, prefektura Fukušima, od 2011. do 2023. Rezultati pokazuju da se silazna migracija 137 Cs iz sloja stelje na površinu mineralnog zemljišta odvijala brzo.
Štaviše, sadržaj 137 Cs u zemljištu se vremenom povećavao, dok se u finom korenu kedra smanjio od 2020. Konkretno, sadržaj 137 Cs u finom korenu na dubini tla od 0–2 cm, gde je fino korenje gusto. , se značajno smanjio jer je migracija 137 Cs u zemljištu naniže izazvala pomeranje vrha distribucije dubine 137 Cs u zemljištu u odnosu na dubinu distribucije korena.
Dakle, silazna migracija 137 Cs u tlu čak i za nekoliko centimetara smanjuje apsorpciju 137 Cs od strane drveća. Ovaj fenomen se može posmatrati kao efekat samočišćenja šumskog ekosistema. Ovde se izraz samočišćenje odnosi na smanjenje koncentracije radionuklida prirodnim procesima.
Nakon nesreće u nuklearnoj elektrani u Černobilu, efekti samočišćenja, kojima se sadržaj 137 Cs razblažuje kišnicom i dolaznom rečnom vodom, prijavljeni su prvenstveno u vodenim ekosistemima kao što su reke i okeani. Međutim, ovakvim efektima u šumskim ekosistemima se posvećuje malo pažnje.
Stoga se očekuje da će procena efekata samočišćenja predstavljenih u ovoj studiji i njihova upotreba kao nove mere dekontaminacije šuma doprineti obnavljanju stagnirajuće šumarske industrije u Hamadoriju.
