Najmnogoljudnija zemlja na svetu, Indija, dugo je bila izostavljena iz genetskih studija, ostavljajući ogroman jaz u našem razumevanju ljudskog porekla i uvažavanju genetskog diverziteta naše vrste.
Nova studija koja uranja 50.000 godina u prošlost analizom hiljada genoma je pokušala da to promeni, otkrivajući nekoliko iznenađujućih niti u bogatoj tapiseriji savremenog indijskog porekla.
Populacioni genetičar sa Univerziteta u Kaliforniji, Elise Kerdoncuff i kolege, sekvencionirali su DNK 2.762 osobe iz Indije, uključujući pojedince iz većine geografskih regiona, u ruralnim i urbanim oblastima, i govornike svih glavnih jezika, plemenske i kastinske grupe, kako bi uhvatili izvanredne raznolikost zemlje.
Želeli su da odgovore na ključna pitanja kao što su; kada su savremeni ljudi prvi put stigli u Indiju iz Afrike? Da li su oni bili deo glavne migracije na kopno iz Afrike ili su migrirali ranije, možda obalskom rutom? I koji tragovi su ostali od sada izumrlih arhaičnih ljudi, neandertalaca i denisovana, u indijskoj populaciji?
„Ove analize pružaju detaljan pogled na istoriju populacije Indije i naglašavaju vrednost proširenja genomskih istraživanja na različite grupe van Evrope“, pišu Kerdoncuff i kolege u svom preprintu, koji je objavljen na bioRkiv-u pre recenzije kolega.
Prethodna istraživanja su pokazala da većina Indijaca vodi poreklo od tri grupe predaka: potomci drevnih iranskih farmera, koji su stigli na indijski potkontinent negde između 4700. i 3000. godine pre nove ere; stočari iz evroazijskog stepskog regiona koji su se doselili u Indiju posle 3000. godine pre nove ere; i autohtoni južnoazijski lovci-sakupljači koji su tamo bili mnogo duže.
Kerdoncuff i njegove kolege otkrili su da se poreklo te tri grupe uveliko razlikuje među modernim indijskim pojedincima, ali su se ipak pojavili jasni obrasci.
Udeo porekla ljudi povezanih sa andamanskim lovcima-sakupljačima, na primer, bio je najveći na jugu, a najmanji na severu Indije, a veći u određenim jezičkim i kastinskim grupama.
„Ovo naglašava da su drevni događaji mešanja povezani sa širenjem jezika i istorijom tradicionalnog kastinskog sistema u Indiji“, pišu Kerdonkaf i njegove kolege.
Modelirajući kako je drevna DNK prethodno izvučena iz grupa povezanih sa Iranom mogla dovesti do genomskih sekvenci današnjih Indijanaca uzorkovanih u studiji, istraživači su takođe otkrili da je najverovatniji scenario bio priliv farmera iz Sarazma, drevnog poljoprivrednog centra. u današnjem Tadžikistanu.
Arheološke studije su ranije ukazivale na trgovinske veze između Sarazma i južne Azije, ali to nije bila jednosmerna veza: Kerdonkaf i njegove kolege pronašli su jednu osobu među drevnim iranskim precima koji su takođe nosili tragove indijske genetike.
„Društva su bila daleko više povezana u dubokom vremenu nego što im većina pripisuje zasluge“, rekao je Michael Frachetti, arheolog sa Vašingtonskog univerziteta u Sent Luisu koji nije bio uključen u posao, rekao je novinaru Majklu Prajsu za Science.
Vraćajući se dalje u prošlost, Kerdonkaf i njegove kolege su otkrili da savremeni Indijanci vode 1-2 procenta svog porekla od arhaičnih hominina, neandertalaca i denisovana, što je slično Evropljanima i Amerikancima.
Ali u iznenađujućem otkriću, istraživači su otkrili da analizirani genomi sadrže daleko veću raznolikost neandertalskih i denisovskih gena, u poređenju sa drugim uzorkovanim populacijama.
„Zapanjujuće, [oko] 90,7 odsto svetskih neandertalskih sekvenci se vidi u Indiji“ i „oko 51 odsto denisovskih sekvenci je jedinstveno za Indiju“, pišu Kerdonkaf i njegove kolege.
Na kraju, na njihovo centralno pitanje odakle Indijanci potiču, istraživači su otkrili da većina genetskih varijacija kod Indijanaca potiče od jedne velike migracije iz Afrike koja se dogodila pre oko 50.000 godina, pri čemu su raniji talasi migracije doprineli malo genetskog materijala modernoj indijskoj populaciji. .
Studija, koja još nije recenzirana, dostupna je na serveru za preprint bioRxiv.
