Izreka „nužda je majka pronalaska“ dobija novi kontekst u svetlu nedavne studije koja istražuje ponašanje divljih orangutana i povezanost između njihove životne sredine i sposobnosti društvenog učenja. Tim naučnika sa instituta Maks Plank i Univerziteta u Lajpcigu proučavao je orangutane na Borneu i Sumatri, otkrivajući kako dostupnost hrane utiče na njihovu sklonost društvenom učenju.
Studija, objavljena u časopisu iScience, analizirala je podatke prikupljene tokom 18 godina praćenja orangutana, fokusirajući se na ponašanje mužjaka koji su migrirali i posmatrali lokalno stanovništvo radi učenja ključnih veština. Rezultati su pokazali da orangutani iz staništa sa obiljem hrane provode više vremena vireći i obraćajući pažnju na društvene informacije u poređenju sa onima iz područja sa manje resursa.
„Ovo istraživanje pruža uvid u to kako ekologija može uticati na mogućnosti društvenog učenja i evoluciju kulturnih karakteristika kod orangutana“, istakla je Julia Morchen, prva autorka studije. Njen tim otkrio je da orangutani iz staništa sa obiljem hrane imaju veću sklonost društvenom učenju, što sugeriše da je dostupnost resursa ključna za razvoj njihove kulture.
Studija ne samo da doprinosi razumevanju orangutanske kulture i evolucije, već i pruža uvid u šire principe društvenog učenja i adaptacije kod divljih životinja. Ovi nalazi mogu imati implikacije i za razumevanje ljudske evolucije i kulturnog razvoja, otvarajući nova pitanja o tome kako životna sredina oblikuje naše sposobnosti za društveno učenje i prenos znanja.
