Kada trudnice pevaju svojim bebama ili slušaju muziku na zvučnicima tokom trudnoće, bebe se rađaju sa boljom sposobnošću za neuronsko kodiranje govornih zvukova. Ovo je jedan od glavnih zaključaka studije koju je vodio profesor Carles Escera, šef Brainlab—Istraživačke grupe za kognitivne nauke na Fakultetu za psihologiju Univerziteta u Barseloni, Institutu za neuronauke UB (UBNeuro) i Sant Joan De Deu Research Institute (IRSJD).
Rezultati ovog rada, objavljeni u časopisu Developmental Science, pružaju nove perspektive o efektima prenatalnog muzičkog izlaganja jezičkim stimulansima koristeći specifičan odgovor mozga: odgovor praćenja frekvencije (FFR), neurofonični auditivno evocirani potencijal koji informiše o odgovarajuće neuronsko kodiranje govornih zvukova.
Prema zaključcima, svakodnevno izlaganje muzici tokom poslednjih nedelja trudnoće povezano je sa poboljšanim kodiranjem niskofrekventnih zvučnih jedinjenja, što bi moglo poboljšati percepciju tona novorođenčeta.
Studija je sprovedena u saradnji sa stručnjakinjom Marijom Dolores Gomez-Roig, šefom odeljenja za akušerstvo i ginekologiju u bolnici Sant Joan de Deu i istraživačem u Istraživačkom institutu Sant Joan de Deu (IRSJD). Studija uključuje učešće istraživačice Terese Ribas-Prats (UB-UBNeuro-IRSJD), koja je već radila sa ovom tehnikom u prethodnoj istraživačkoj studiji 2019.
Odziv praćenja frekvencije (FFR) uslovljen je različitim poremećajima govora i jezika, a pokazalo se da na njega utiču fetalno okruženje i prenatalno akustičko okruženje. Stoga, istraživači studije predlažu da se ova mera može koristiti kao biomarker za otkrivanje rizika od oštećenja jezika i za uspostavljanje preventivnih mera u ranom životu.
Studija je zasnovana na poređenju FFR snimaka kod 60 zdravih novorođenčadi (starosti između 12 i 72 sata), uključujući 29 koje su svakodnevno bile izložene muzici tokom prenatalnog perioda i 31 koje nisu bile izložene muzici. Konkretno, snimci encefalograma beba analizirani su za dva različita govorna stimulusa: stimulus /da/—koji se najčešće koristi u istraživanju FFR i novorođenčadi—i /oa/, koji omogućava analizu frekvencijskog kodiranja kojem je novorođenče bilo izloženo u materici.
Studija otkriva da je svakodnevno izlaganje muzici tokom poslednjeg trimestra trudnoće povezano sa robusnijim kodiranjem govornih stimulusa.
Prenatalno izlaganje muzici povezano je sa fino podešenim kodiranjem osnovne frekvencije ljudskog govora, što može olakšati obradu i rano usvajanje jezika. „Muzički stimulans stiže do slušnog sistema sa niskofrekventnim ritmičkim komponentama koje ga obučavaju da organizuje neuralnu plastičnost“, kaže doktorant Sonja Arenilas-Alkon, prvi autor članka i član Brainlab—Kognitive Neuroscience Research Group.
Istraživači su takođe otkrili da izlaganje muzici tokom trudnoće nema uticaja na brzinu neuronskog prenosa, za razliku od brže obrade slušnih i govornih stimulansa identifikovanih kod muzički obučenih odraslih, što je rezultat mijelinizacije osnovnih neuronskih struktura.
„Ovo je samo prvi korak ka specifičnoj kliničkoj primeni nakon neophodnih naknadnih studija“, kaže profesor Carles Escera. „Stoga, deca sa oslabljenim odgovorom mozga, na primer, bebe rođene sa manjom težinom, mogu imati koristi od programa muzičke intervencije.
