Oko 17 odsto žena sa neobjašnjivom neplodnošću takođe ima varijante gena za koje se zna da izazivaju bolest, od uobičajenih stanja poput srčanih oboljenja do retkih problema kao što je ALS, izveštavaju istraživači Medicinskog koledža Džordžije.
Čini se da je njihova studija prva koja je identifikovala povećanu prevalenciju genetskih varijanti koje izazivaju bolesti kod žena sa neobjašnjivom neplodnošću, izvještava tim, predvođen doktorom Lorensom C. Laimanom, u Nev England Journal of Medicine.
Oni su pretpostavili da genetska bolest stvara predispoziciju za neplodnost i kasniju medicinsku bolest i njihovi nalazi podržavaju tu vezu, pišu oni. Žene sa neplodnošću, na primer, primećeno je da imaju povećan rizik od kardiovaskularnih bolesti.
„Veza sa bolestima je poznata, ali ono što se nije znalo je da li postoji genetska veza. To je bila svrha ove studije“, kaže Laiman, reproduktivni endokrinolog i genetičar koji je šef MCG sekcije za reproduktivnu endokrinologiju. , Neplodnost i genetika na Univerzitetu Augusta
Istraživači primećuju da, iako jasni, uobičajeni putevi između neplodnosti i stanja kao što su bolesti srca, još uvek nisu uspostavljeni, „snažna povezanost između neplodnosti i buduće bolesti i dalje može pomoći u ranom otkrivanju, genetskom savetovanju i intervenciji“. Plodnost bi u stvari mogla biti „biomarker“ za buduće medicinske bolesti, pišu oni.
Oni su sekvencirali egzome, koji sadrže regione gena koji kodiraju proteine, 197 žena starosti od 18 do 40 godina sa neobjašnjivom neplodnošću, procentom koji čini oko 30% neplodnih žena, kako bi potražili varijante gena za koje se znalo ili se sumnjalo da uzrokuju bolest.
Informacije o ženama su izvučene iz AMIGOS suđenja Nacionalnog instituta za zdravlje dece i humani razvoj Junis Kenedi Šrajver, kooperativna mreža za reproduktivnu medicinu, grupe od oko 900 parova iz više institucija bez očiglednog uzroka neplodnosti, kao što su problemi sa ovulacijom ili nezdravi sperma.
Otkrili su da 6,6% žena koje su proučavali ima varijante u 59 gena koje se nazivaju „medicinski aktivnim“, što znači da će verovatno izazvati oboljenja poput srčanih oboljenja i raka dojke, ali postoje intervencije, način života i/ili medicinski, koje bi mogle da uklone ili na najmanje smanjiti njihov rizik. Poređenja radi, otkriveno je da oko 2,5% opšte populacije ima varijante ovih gena.
Dodatnih 10% žena je imalo varijante gena za koje se zna da izazivaju bolest za koje se malo ili ništa ne može preduzeti da bi se ublažio problem, kao što je Parkinsonova bolest, kaže Laiman.
Pronašli su 14 varijanti medicinski aktivnih gena kod 13 ženki; jedna žena je imala dve varijante. Najčešći su bili oni koji doprinose nastanku kardiovaskularnih bolesti i raka, dva najveća ubica u zemlji.
One su uključivale relativno dobro poznate varijante, poput četiri žene sa varijantama BRCA1 i BRCA2, koje su povezane sa visokim rizikom od raka dojke ili jajnika. Šest žena ima varijante u pet gena povezanih sa povećanim rizikom od kardiovaskularnih bolesti, kao što su genetska predispozicija za visok nivo holesterola i nepravilan srčani ritam, od kojih neki mogu biti smrtonosni.
Jedna žena imala je varijantu gena MIH11, što je povezano sa povećanim rizikom od rupture aorte, najvećeg krvnog suda u telu. Brojne retke varijante neizvesnog značaja takođe su pronađene u medicinski aktivnim genima.
Relativno veliki skupovi podataka koji bolje predstavljaju celokupnu populaciju, poput 50.000 ljudi u Biobanci Ujedinjenog Kraljevstva i skoro 22.000 u mreži eMERGE koju finansira Nacionalni institut za istraživanje ljudskog genoma, dali su procente od 2 i 2,5% respektivno.
To znači oko trostruko povećanje varijanti u medicinski aktivnim genima među ženama koje su bile neplodne u poređenju sa opštom populacijom, kaže Laiman.
Pored toga, pronašli su 20 varijanti kod 21 druge žene u genima povezanim sa uslovima koji se verovatno ne mogu ublažiti, kao što je dramatično povećan rizik od razvoja ALS-a koji gubi mišiće, ili Lu Gerigove bolesti i policistične bolesti bubrega koja uništava bubrege, što će na kraju zahtevati dijaliza i/ili transplantacija bubrega, nalaz koji zahteva više proučavanja, pišu Laiman i njegove kolege.
Sve rečeno, oko 17% žena sa neobjašnjivom neplodnošću ima varijante za koje se zna da izazivaju ili se sumnja da izazivaju buduću medicinsku bolest. Oni primećuju da su njihovi nalazi verovatno relevantni samo za ovu grupu žena.
Dok je potrebno više studija pre nego što se preduzmu potezi, kao što je preporuka genetskog testiranja za sve žene ili muškarce sa neobjašnjivom neplodnošću, istraživači kažu da njihovi nalazi podržavaju ideju da veća učestalost budućih zdravstvenih problema kod ovih žena može imati genetsku komponentu.
U ovom trenutku, genetsko testiranje na neplodnost se radi selektivno, na primer ako sumnjivi problem ukazuje na genetski uzrok, kao što je muškarac bez sperme, što može ukazivati na Klinefelterov sindrom, gde se muškarci rađaju sa dodatnom kopijom Ks hromozoma koji rezultat je slučajne genetske greške.
„Trenutno ne radimo genetsko testiranje jer nema dobrih dokaza za to i neće biti pokriveno osiguranjem“, kaže Laiman. Njihova nova studija pruža više dokaza da bi genetsko testiranje moglo biti potrebno razmotriti nekoliko godina kasnije ako se rezultati nastave.
„Moramo da proučavamo mnogo više ljudi, a i drugi ljudi to moraju da rade“, kaže Lajman.
Još jedno područje koje treba dalje istražiti je da li neke od varijanti gena mogu biti uzročnici i neplodnosti i bolesti, kaže Laiman. Trenutno, jedine poznate varijante koje izgledaju kao da imaju ulogu u obe su BRCA 1 i 2 koji izazivaju rak, jer su takođe uključeni u mejozu, koja je važna za formiranje i funkcionisanje sperme i jajne ćelije. Obojica su takođe uključeni u popravku dvolančanih prekida u DNK, što je povezano sa starenjem jajnika i rizikom od raka, kaže Laiman.
Druga je varijanta koja uzrokuje ranu menopauzu, za koju se zna da povećava rizik od srčanih oboljenja, jer se estrogen smatra zaštitnim ženskim kardiovaskularnim sistemom.
On se nada da će nova otkrića inspirisati druge da dalje istraže da li su varijante koje izazivaju bolesti koje su otkrile prisutne kod ovih žena takođe faktori njihove neplodnosti.
Laiman takođe napominje da je baza podataka koju su proučavali uglavnom bila bele žene, ali da je neplodnost problem koji je zajednički i za crnce i belce, kao i za druge rase, i da ga treba proučavati u ovim populacijama.
Neplodnost takođe pogađa muškarce i žene podjednako, prema Američkom društvu za reproduktivnu medicinu.
Jedna od mnogih laičkih potraga uključuje veću studiju koja uključuje i muškarce. Želi da uradi genetske studije na parovima, a zatim nastavi da ih prati nakon tačke njihovog traženja reproduktivne pomoći da bi se konkretno procenilo kada i da li bolesti povezane sa genetskim varijantama koje su pronašli počnu da isplivavaju.
Dok Laiman ima neke pacijente koje prati dugoročno, većina njegovih pacijenata dolazi kod njega tokom godina u kojima rade na stvaranju deteta, dok neka stanja, poput raka dojke, koja mogu biti posledica varijanti gena koje su otkrili, imaju tendenciju da nastaju deceniju ili više kasnije. Dugoročno se pitao šta se dogodilo u životima njegovih pacijenata zbog povezanosti između neplodnosti i nekoliko bolesti.
Kada su Nacionalni instituti za zdravlje 2020. godine izdali priliku za finansiranje istraživanja koja istražuju neplodnost kao marker za sveukupno zdravlje u svetlu sve većeg broja dokaza da „status plodnosti može biti prozor u opšte zdravlje“, odlučio je da dalje istraži te asocijacije.
Dr Majkl Dajmond, reproduktivni endokrinolog koji je viši potpredsednik za istraživanje na AU, dugogodišnji je glavni istraživač u Mreži za reproduktivnu medicinu Nacionalnog instituta za zdravlje dece i ljudski razvoj. Diamond je omogućio univerzitetu da se pridruži zadruzi, osmišljenoj da omogući velika klinička ispitivanja koja poboljšavaju dijagnozu i lečenje problema reproduktivnog zdravlja, pre jedne decenije kada je došao u MCG i AU sa Univerziteta Vaine State u Detroitu. Diamond je koautor nove studije u NEJM-u.
Dr Michael P. Dougherti, koji je završio stipendiju za reproduktivnu endokrinologiju kod Laimana i sada je u praksi u Nju Džersiju, prvi je autor.
Američki koledž za medicinsku genetiku i genomiku danas smatra da su 72 gena medicinski delotvorna.
