Metastatski rak dojke nema lek i pokazao se tvrdoglavo otpornim na jedan od najinovativnijih i najperspektivnijih novih tretmana raka: imunoterapiju.
Sada su istraživači sa Medicinskog fakulteta Univerziteta Vašington u Sent Luisu identifikovali način lečenja područja oko tumora dojke koji su se proširili na kosti tako da takvi tumori postaju podložni napadima imunološkog sistema tela. Kada su istraživači pojačali aktivnost određenih imunih ćelija, nazvanih T ćelije i makrofagi, ove imune ćelije su radile zajedno na uklanjanju metastatskih tumora dojke koji su se proširili na kosti miševa i nastavili da eliminišu tumorske ćelije koje su se na kraju vratile.
Makrofagi su mijeloidne imune ćelije koje napadaju ćelije raka kroz urođeni imuni odgovor tela na opšte pretnje, kao što su tumori ili virusi. Takvi makrofagi dalje aktiviraju T ćelije pokazujući T ćelijama šta treba da traže, čime se takođe koristi adaptivni imuni odgovor. U ovom slučaju, ovi makrofagi predstavljaju T ćelije sa delovima prepoznatljivog tumora – koji se nazivaju tumorski antigeni – iz mrtvih ćelija raka, a antigeni usmeravaju aktivnosti ubijanja T ćelija.
„Nakon što se rak dojke proširio na druge delove tela, postaje izuzetno težak za lečenje; trenutne terapije mogu samo da pokušaju da ga uspore“, rekla je viši autor Sheila A. Stevart, dr, Gerti Kori, profesor biologije i fiziologije.
„Oko 70% pacijenata sa metastatskim karcinomom dojke ima tumore koji su se proširili na njihove kosti. Naša studija sugeriše da bismo mogli da koristimo dva tretmana – jedan za senzibilizaciju mikrookruženja mijeloidnog tumora na imunoterapiju, a drugi za aktiviranje T ćelija – za ciljanje ove koštane metastaze na način koji eliminiše tumor, sprečava povratak raka i štiti od gubitka kosti u tom procesu.“
Stjuart, takođe član istraživanja Centra za rak Siteman u jevrejskoj bolnici Barns i Medicinskom fakultetu Univerziteta u Vašingtonu, i njene kolege su otkrile da blokiranje molekula zvanog p38MAPK reprogramira mikrookruženje tumora da postane ranjivije na napade imunološkog sistema, uključujući i imunološki sistem. ćelije i signalni molekuli koji se nazivaju antitumorski citokini.
Dok je sam inhibitor p38MAPK smanjio veličinu tumora, nije u potpunosti eliminisao tumor. Dakle, istraživači su istraživali da li bi dodavanje druge terapije koja aktivira T ćelije i povećava njihovu sposobnost da pronađu i unište tumorske ćelije moglo biti efikasnije u eliminaciji metastatskih ćelija raka.
Uobičajene imunoterapije – koje se nazivaju inhibitori imunih kontrolnih tačaka – često se opisuju kao „skidanje kočnica“ imunih T ćelija, uvodeći ih u borbu protiv raka. U ovom slučaju, Stjuart je opisao novi pristup kao „udaranje gasa“ na T ćelije, pojačavajući ih da budu efikasnije protiv raka.
Istraživači su istraživali dva modela humanog metastatskog karcinoma dojke kod miševa i otkrili da su metastatski tumori eliminisani kod miševa koji su primili inhibitor p38MAPK i imunološku terapiju nazvanu agonist OKS40, koja vezuje i aktivira T ćelije. Svi ovi miševi su još uvek bili živi i bez tumora najmanje 80 dana nakon tretmana. Među miševima koji su primali bilo koji od ova dva tretmana samo, samo oko polovina njih je još uvek bila živa 60 dana nakon tretmana.
„Ako smo ciljali mikrookruženje kako bismo ga učinili osetljivijim na T ćelije i istovremeno pogodili gas na T ćelije, svi miševi su očišćeni od metastatskih tumora“, rekao je Stjuart. „Ako bismo se vratili posle dve nedelje i ponovo izazvali miševe sa istim tumorskim ćelijama, njihov imuni sistem bi takođe mogao da očisti te ćelije. Čini se da je njihov imuni sistem razvio dugotrajno pamćenje i znao da napada te ćelije raka koje se vraćaju. miševi izgledaju kao da su u osnovi vakcinisani protiv raka.“
Tri različita agonista OKS40 se istražuju u fazi 2 kliničkih ispitivanja za rak, uključujući rak dojke. I inhibitori p38MAPK su ispitivani u brojnim inflamatornim poremećajima, uključujući reumatoidni artritis i hroničnu opstruktivnu bolest pluća.
„Nadamo se da će naša studija zainteresovati kompanije koje proizvode ove lekove, tako da možemo da radimo na razvoju kliničkog ispitivanja koje bi moglo da istraži ovu strategiju kod pacijenata sa metastatskim rakom dojke“, rekao je Stjuart.
Studija je objavljena u Cancer Discovery.
