Ljudi koji su kao tinejdžeri osećali pritisak da izgube težinu od strane porodice ili medija, žena, ljudi koji nisu heteroseksualni i ljudi koji se suočavaju sa socijalno-ekonomskim nepovoljnim položajem, najviše su izloženi riziku od „internalizovane“ stigme težine, pokazalo je novo istraživanje koje je predvodio Univerzitet u Bristolu. našao. Studija je objavljena u The Lancet Regional Health-Europe.
„Internalizovana“ stigma težine je kada ljudi primenjuju negativne stereotipe u vezi sa gojaznošću na sebe, kao što je mišljenje da su manje privlačni, manje kompetentni ili manje vredni kao osoba zbog svoje težine. Ovo je prvi put da je studija koristila veliki uzorak iz Velike Britanije da ispita ko je najugroženiji.
U Engleskoj, otprilike svaka četvrta osoba živi sa gojaznošću, ali je to veoma stigmatizovano. Negativni stereotipi u vezi sa gojaznošću i diskriminacija u vezi sa težinom su široko rasprostranjeni u društvu. Iskustvo sa stigmom težine je glavni problem javnog zdravlja: ljudi pogođeni stigmom težine imaju veću vjerovatnoću da imaju loše mentalno zdravlje, poremećaje u ishrani i mogu odložiti traženje medicinskog tretmana. Međutim, malo se zna o tome koje grupe stanovništva imaju veći rizik od internalizovane stigme težine, jer su prethodna istraživanja koristila male, nereprezentativne uzorke.
Koristeći podatke iz Bristol’s Children of 90s (takođe poznat kao Avon Longitudinal Studi of Parents and Children), ova nova studija je ispitala razlike u internalizovanoj stigmi težine kod preko 4.000 ljudi starosti od 31 godine prema polu, etničkoj pripadnosti, socioekonomskim faktorima, seksualnoj orijentaciji i porodice i širih društvenih uticaja u detinjstvu i adolescenciji.
Istraživanje je otkrilo da su osećaj pritiska porodice da smrša, zadirkivanja članova porodice u vezi sa težinom i osećaj pritiska medija da smršaju kao tinejdžer bili povezani sa višim nivoima internalizovane stigme težine u 31. godini, a to nije bilo objašnjava se razlikama u indeksu telesne mase (BMI). Maltretiranje u adolescenciji (sa 17 godina) i odraslom dobu (u dobi od 23 godine) takođe je nezavisno povezano sa internalizovanom stigmom težine u dobi od 31 godine.
Studija je takođe otkrila da postoje jasne razlike u internalizovanoj stigmi težine između drugih grupa stanovništva, koje takođe nisu objašnjene razlikama u BMI. Žene i ljudi koji se nisu identifikovali kao heteroseksualci su u većem riziku od internalizovane stigme težine. Ljudi koji su proveli više od svojih 20 godina kao NEET (ne u obrazovanju, zapošljavanju ili obuci), ili čije su majke imale manje obrazovnih kvalifikacija, takođe su u većoj opasnosti od internalizovane stigme težine.
Dr Amanda Hughes, naučni saradnik na Medicinskoj školi u Bristolu: Nauke o zdravlju stanovništva (PHS) i odgovarajući autor, rekla je: „Porodično okruženje u adolescenciji, maltretiranje i pritisak medija da se izgubi težina može imati dugotrajne uticaje na to kako ljudi vrednuju sebe na osnovu njihove težine kao odrasle osobe.
„Imamo priliku da smanjimo stigmu težine i njene posledice tako što ćemo promeniti način na koji razgovaramo o težini u medijima, na javnim mestima i u porodicama, i kako reagujemo na maltretiranje u školama, na radnim mestima i drugim okruženjima.
„Ovo je ključno s obzirom na to koliko su uobičajeni pritisak da se smrša i maltretiranje, stigma i diskriminacija u vezi sa težinom u mnogim kulturama širom sveta.
Istraživači sada planiraju da detaljno istraže psihološke procese pomoću kojih ovi društveni faktori mogu uticati na internalizovanu stigmu težine.
