Plućna hipertenzija, ili visok krvni pritisak u plućima, je česta komplikacija intersticijske bolesti pluća, niza stanja koja izazivaju ožiljke na plućima. Bez lečenja, može biti opasno po život. Ali trenutno, jedini način da se definitivno dijagnostikuje plućna hipertenzija je putem invazivne ambulantne procedure koja se zove kateterizacija desnog srca, koja meri pritiske unutar srca i pluća pomoću malog uređaja ubačenog kroz venu na vratu.
Pošto sami neinvazivni testovi nisu dovoljni za otkrivanje plućne hipertenzije, dijagnoza stanja u kontekstu intersticijske bolesti pluća je izazovna. Tako je tim predvođen Filipom Džozefom, MD, docentom medicine (plućne) i pomoćnim direktorom programa Jejl za plućne vaskularne bolesti (PVD), pokušao da proceni efikasnost niza varijabli merenih standardnim neinvazivnim testovima.
Studija je identifikovala koje su varijable bile najjači prediktori plućne hipertenzije. Takođe je pronašao kombinaciju varijabli koje bi mogle predvideti stanje sa velikom preciznošću. Tim je objavio svoje nalaze u Pulmonari Circulation.
„Koristeći našu studiju i kombinacije varijabli, mogli smo da predvidimo prisustvo plućne hipertenzije u intersticijskoj bolesti pluća“, kaže Džozef, koji je bio koautor. „Korišćenje ove kombinacije može nam dati dobru verovatnoću pre procedure da neko ima plućnu hipertenziju, a sa više studija potencijalno smanjiti potrebu za kateterizacijom desnog srca.“
Pacijenti sa intersticijskom bolešću pluća doživljavaju upalu i ožiljke na plućnom tkivu što može izazvati nizak nivo kiseonika, kratak dah i netoleranciju na vežbanje. Ovi simptomi mogu biti dodatno pogoršani plućnom hipertenzijom. Nakon što pacijent prođe kroz početnu procenu, ako kliničar posumnja na povišen pritisak, pacijent se podvrgava kateterizaciji desnog srca kako bi se potvrdila dijagnoza. Zatim, lekar može da počne da primenjuje neophodne lekove.
Trenutni neinvazivni pristupi za otkrivanje plućne hipertenzije su korisni alati za skrining, ali im nedostaju specifičnosti potrebne za zvaničnu dijagnozu stanja. Stoga, kateterizacija desnog srca, iako invazivna, ostaje zlatni standard za dijagnozu.
U svojoj najnovijoj studiji, tim je uključio pacijente kojima je ranije dijagnostikovana plućna hipertenzija putem kateterizacije desnog srca. Zatim su procenili korelaciju nekoliko neinvazivnih merljivih varijabli sa dijagnozom plućne hipertenzije. Te mere su uključivale udaljenost od šest minuta hoda, kapacitet difuzije za ugljen monoksid (DLCO) [mereno testom plućne funkcije], veći forsirani vitalni kapacitet (FVC) [koliko pacijent može prisilno izdahnuti] prema DLCO odnos, sistolni pritisak desne komore (RVSP) [mereno putem ehokardiograma] i hemodinamika [merenja pritiska].
Studija je otkrila da su dve neinvazivne varijable posebno – plućni vaskularni kapacitet izazvan razmenom gasova [meren tokom testova vežbanja] i delta end-dioksid ugljen-dioksid [meri srčani volumen] – bile najjače u određivanju da li intersticijalna bolest pluća sa plućnom hipertenzijom bio prisutan. Štaviše, koristeći CART statističku analizu, tim je otkrio da kombinacija plućne vaskularne kapacitivnosti dobijene izmenom gasa, procenjenog sistolnog pritiska desne komore i povišenog FVC i DLCO odnosa može predvideti plućnu hipertenziju kod intersticijalne bolesti pluća sa visokom osetljivošću i specifičnošću.
„Uzbuđeni smo što imamo ovaj koristan dodatak našoj rutinskoj proceni“, kaže Danielle Antin-Ozerkis, MD, vanredni profesor medicine (plućne bolesti). „Ako možemo da izvršimo kateterizaciju samo onima kojima je potrebna i izbegnemo invazivno testiranje kod onih kojima nije, to je pobeda za naše pacijente.“
Na sreću pacijenata sa dijagnozom plućne hipertenzije, lekovi su efikasni u smanjenju loših ishoda i poboljšanju tolerancije disanja i vežbanja. Pošto ranija upotreba lekova dovodi do boljih ishoda, tim se nada da će njegov rad pomoći da dovede do bržih i efikasnijih dijagnoza.
