Jedna od najvećih studija o aktivnostima divljih životinja – koja uključuje više od 220 istraživača, 163 vrste sisara i 5.000 zamki za kamere širom sveta – otkriva da divlje životinje različito reaguju na ljude u zavisnosti od toga gde životinje žive i šta jedu. Studija je objavljena u časopisu Priroda ekologije i evolucije.
Veći biljojedi — životinje koje jedu biljke poput jelena ili losa — imaju tendenciju da postanu aktivniji kada su ljudi u blizini, dok su mesojedi poput vukova ili vukova manje aktivni, radije izbegavajući rizične susrete.
Urbane životinje poput jelena ili rakuna mogu postati aktivnije oko ljudi, jer se naviknu na ljudsko prisustvo i pronalaze hranu poput smeća ili biljaka, kojoj mogu pristupiti noću. Ali životinje koje žive dalje od gradova i drugih razvijenih područja opreznije su u susretu sa ljudima.
Nova studija, saradnja između istraživača iz 161 institucije, koristila je podatke pre i tokom zatvaranja COVID-19 da bi ispitala ponašanje divljih životinja usred promene nivoa ljudske aktivnosti.
„Ograničenja mobilnosti COVID-19 dala su istraživačima zaista jedinstvenu priliku da prouče kako su životinje reagovale kada se broj ljudi koji dele njihov pejzaž drastično promenio u relativno kratkom periodu“, rekao je glavni autor dr Kol Barton, vanredni profesor upravljanja šumskim resursima na UBC i kanadska istraživačka katedra za očuvanje kopnenih sisara.
„I suprotno popularnim narativima koji su se pojavili otprilike u to vreme, nismo videli opšti obrazac ‘divljeg sveta koji beži na slobodu’ dok su ljudi bili skloni u mestu. Umesto toga, videli smo velike varijacije u obrascima aktivnosti ljudi i divljih životinja, sa najupečatljivijim trendovi su da odgovori životinja zavise od uslova pejzaža i njihovog položaja u lancu ishrane.“
U Kanadi, istraživači nadgledaju područja kao što su nacionalni parkovi Banf i Pacifički obim, katedrala, provincijski parkovi Golden Ears i South Chilcotin Mountains, i koridor od mora do neba u B.C. otkrili su da su mesožderi poput vukova, vukova i puma generalno manje aktivni kada je ljudska aktivnost bila veća.
U nekoliko od ovih parkova, iu gradovima kao što je Edmonton, veliki biljojedi često su povećali svoju aktivnost, ali su postali noćni uz prisustvo većeg broja ljudi. Veliki mesožderi su bili odsutni u predelima u kojima je najviše ljudi.
Sprečavanje sukoba putem pametnih mera očuvanja
Ovi nalazi naglašavaju važnost mera za minimiziranje štetnih efekata ljudskog uznemiravanja na divlje životinje, uključujući smanjenje preklapanja koja mogu dovesti do sukoba.
„U udaljenim oblastima sa ograničenom ljudskom infrastrukturom, efekti našeg stvarnog prisustva na divlje životinje mogu biti posebno jaki. Da bismo divljim životinjama dali prostor koji im je potreban, možemo razmotriti izdvajanje zaštićenih područja ili koridora kretanja bez ljudskih aktivnosti, ili razmotriti sezonska ograničenja , poput privremenog zatvaranja kampova ili planinarskih staza tokom sezone migracije ili razmnožavanja“, rekla je koautorka studije i biolog UBC dr Kejtlin Gejnor.
Ona je dodala da strategije takođe moraju odgovarati određenim vrstama i lokacijama. U udaljenijim oblastima, održavanje ljudske aktivnosti na niskom nivou biće neophodno da bi se zaštitile osetljive vrste. U oblastima u kojima se ljudi i životinje više preklapaju, kao što su gradovi, noć je važno utočište za divlje životinje, a održavanje na taj način može pomoći vrstama da prežive.
Napori se mogu fokusirati na smanjenje sukoba između ljudi i divljih životinja nakon mraka, kao što je sigurnije skladištenje kanti za otpatke kako bi se smanjio broj životinja koje ulaze u ljudske izvore hrane, ili korišćenje mera za ublažavanje uticaja na putevima za smanjenje sudara vozila.
Nalazi su posebno korisni usred porasta globalnih putovanja i rekreacije na otvorenom nakon pandemije, dodao je dr Barton.
„Razumevanje kako divlje životinje reaguju na ljudske aktivnosti u različitim kontekstima pomaže nam da razvijemo efikasne planove očuvanja koji imaju lokalni i globalni uticaj. Iz tog razloga radimo na poboljšanju sistema za praćenje divljih životinja koristeći alate kao što su zamke za kamere koje su omogućile posmatranje ponašanja životinja tokom pandemije“.
