Ljudi koji imaju više poremećenog sna u 30-im i 40-im godinama će verovatno imati problema sa pamćenjem i razmišljanjem deceniju kasnije, prema novom istraživanju objavljenom u Neurologiji. Studija ne dokazuje da kvalitet sna izaziva kognitivni pad već samo povezanost.
„S obzirom na to da znaci Alchajmerove bolesti počinju da se akumuliraju u mozgu nekoliko decenija pre nego što simptomi počnu, razumevanje veze između sna i spoznaje u ranijim godinama života ključno je za razumevanje uloge problema sa spavanjem kao faktora rizika za bolest“, rekao je autor studije. Iue Leng, Ph.D., sa Univerziteta Kalifornije, San Francisko. „Naši nalazi pokazuju da je kvalitet, a ne količina sna najvažniji za kognitivno zdravlje u srednjim godinama.“
U studiji je učestvovalo 526 ljudi prosečne starosti od 40 godina. Praćeni su 11 godina.
Istraživači su posmatrali trajanje i kvalitet sna učesnika. Učesnici su nosili monitor aktivnosti ručnog zgloba tri uzastopna dana u dva navrata u razmaku od otprilike godinu dana da bi izračunali svoje proseke. Učesnici su spavali u proseku šest sati.
Učesnici su takođe prijavili vreme za spavanje i vreme buđenja u dnevniku spavanja i popunili anketu o kvalitetu sna sa ocenama u rasponu od nula do 21, sa višim rezultatima koji ukazuju na lošiji kvalitet sna. Ukupno 239 ljudi, ili 46%, prijavilo je loš san sa rezultatom većim od pet.
Učesnici su takođe završili niz testova pamćenja i razmišljanja.
Istraživači su takođe posmatrali fragmentaciju sna, koja meri ponavljajuće kratke prekide sna. Oni su posmatrali i procenat vremena provedenog u pokretu i procenat vremena provedenog ne krećući se jedan minut ili manje tokom spavanja. Nakon sabiranja ova dva procenta, istraživači su otkrili da su učesnici imali prosečnu fragmentaciju sna od 19%.
Istraživači su zatim podelili učesnike u tri grupe na osnovu njihovog rezultata fragmentacije sna.
Od 175 osoba sa najviše poremećenog sna, 44 je imalo slabe kognitivne performanse 10 godina kasnije, u poređenju sa 10 od 176 osoba sa najmanje poremećenim snom.
Nakon prilagođavanja starosti, pola, rase i obrazovanja, ljudi koji su imali najviše poremećenog sna imali su više nego dvostruko veće šanse da imaju slabe kognitivne performanse u poređenju sa onima sa najmanje poremećenog sna. Nije bilo razlike u kognitivnim performansama u srednjim godinama za one u srednjoj grupi u poređenju sa grupom sa najmanje poremećenim snom.
„Potrebno je više istraživanja da bi se procenila veza između poremećaja spavanja i kognicije u različitim fazama života i da bi se utvrdilo da li postoje kritični životni periodi kada je san snažnije povezan sa spoznajom“, rekao je Leng. „Buduće studije bi mogle otvoriti nove mogućnosti za prevenciju Alchajmerove bolesti kasnije u životu.“
Količina vremena koje su ljudi spavali i njihovi sopstveni izveštaji o kvalitetu njihovog sna nisu bili povezani sa spoznajom u srednjim godinama.
Ograničenje studije bilo je to što zbog male veličine uzorka istraživači nisu bili u mogućnosti da u potpunosti istraže potencijalne rasne ili polne razlike.
