U prvoj studiji ove vrste, ljudi sa rakom dojke koji su bili podvrgnuti rekonstrukciji dojke na implantatima odmah nakon mastektomije prijavili su da je manje, veće doze zračenja jednako efikasno kao i standardno zračenje, da nije povećalo neželjene efekte i da je uštedelo njima vreme i novac. Takođe je došlo do malog poboljšanja kvaliteta života za žene mlađe od 45 godina koje su dobile skraćeni režim lečenja.
FABREC studija je prva prospektivna randomizovana studija koja upoređuje kvalitet života i kliničke ishode nakon ubrzane terapije zračenjem u odnosu na konvencionalnu, posebno za pacijente sa rekonstrukcijom dojke nakon mastektomije na implantatima ili tkivu. Nalazi će biti predstavljeni danas na godišnjem sastanku Američkog društva za radijacionu onkologiju (ASTRO).
„I ubrzani i standardni kursevi lečenja bili su podjednako efikasni u sprečavanju povratka raka i imali su isti nivo neželjenih efekata. Ali sa skraćenjem lečenja sa pet nedelja na tri, pacijenti su imali manje prekida lečenja, manji finansijski teret i druge značajna poboljšanja u njihovim životima“, rekla je viši autor studije Rinaa Punglia, MD, MPH, FASTRO, vanredni profesor radijacijske onkologije u Centru za rak Dana-Farber Brigham u Bostonu.
Rak dojke je drugi najdijagnostikovaniji rak za žene u SAD. Oko 40% ljudi sa rakom dojke ima mastektomiju, a od te grupe, 62% je podvrgnuto hitnoj rekonstrukciji. Rekonstrukcija korišćenjem ekspandera tkiva ili implantata u grudima je porasla u popularnosti poslednjih godina.
Otprilike jednoj trećini pacijenata koji dobiju mastektomiju takođe je potrebna terapija zračenjem na zid grudnog koša i limfne čvorove, kako bi se sprečilo da se njihov rak vrati. Dok se standardna terapija zračenjem obično odvija u periodu od pet nedelja, istraživanja su pokazala da kraći tok lečenja može biti jednako efikasan u sprečavanju povratka raka kod žena koje su bile podvrgnute operaciji očuvanja dojke. Prethodna istraživanja takođe pokazuju da kraći režim ne povećava neželjene efekte i može poboljšati kvalitet života ovih pacijenata.
FABREC je prva studija koja upoređuje kraće i duže tokove zračenja nakon mastektomije posebno za osobe kojima su dojke rekonstruisane neposredno nakon mastektomije. Istraživači su takođe uporedili rezultate za osobe mlađe od 45 godina sa onima od 45 i više.
„Naš glavni cilj je bio da pogledamo rezultate prijavljene od pacijenata, posebno u smislu dobrobiti pacijenata“, rekla je vodeći autor studije, Julia Vong, MD, FASTRO, takođe vanredni profesor radijacijske onkologije u Centru za rak Dana-Farber Brigham. „Često se fokusiramo na ishode raka, ali postoji mnogo problema sa kvalitetom života koji su uključeni u mastektomiju i rekonstruktivnu operaciju, kombinaciju koju mnogi pacijenti sada biraju. Moramo da pogledamo kako ovi tretmani utiču na pacijente. “
Multicentrično ispitivanje uključivalo je 400 učesnika lečenih u 16 američkih zdravstvenih centara koji su bili podvrgnuti mastektomiji nakon čega je usledila trenutna rekonstrukcija dojke pomoću ekspandera tkiva ili implantata. Pacijenti su nasumično raspoređeni da primaju ili konvencionalno zračenje koje se sastoji od 25 frakcija tokom pet nedelja (ukupno 50 Gi; n=201) ili hipofrakcionisano zračenje koje se sastoji od 16 frakcija tokom otprilike tri nedelje (42,56 Gi ukupno; n=199).
Svim pacijentima je dijagnostikovan rak dojke stadijuma 0 do 3 sa tumorima bilo koje veličine, ali koji ne rastu u zid grudnog koša ili kožu. Srednja starost je bila 47 godina. Pacijenti su popunjavali upitnike o svom fizičkom blagostanju i kvalitetu života na početku i šest, 12 i 18 meseci nakon tretmana. Medijan praćenja bio je 40,4 meseca.
Pacijenti u obe grupe su prijavili slične nivoe fizičkog blagostanja šest meseci nakon tretmana, što je bila primarna krajnja tačka studije (p=0,71). Postojale su neke razlike između grupa na početku, uključujući više nivoe energije o kojima su izveštavali oni koji su randomizovani da primaju hipofrakcionisano zračenje (p=0,02). Dr Punglia je rekao da ovaj nalaz verovatno odražava njihove pozitivne reakcije na skraćeni tretman.
„U našem protokolu, pacijenti su mogli da popune svoj osnovni upitnik pre ili posle randomizacije, sve dok su bili pre nego što su započeli zračenje. I tako, pacijenti mogu biti svesni svoje ruke lečenja kada odgovaraju na pitanja“, rekla je ona. „Čini se da su se pacijenti osećali energičnije jer su znali da će brže završiti sa lečenjem.
Pauze u lečenju, koje su povezane sa lošijim ishodima raka dojke, bile su značajno manje (2,7% prema 7,7% kod konvencionalnog lečenja, p=0,03) i kraće kod ubrzanog lečenja (prosečno 2,8 dana naspram 3,3 kod konvencionalnog lečenja, p= 0,03). Pacijenti kojima je bilo potrebno neplaćeno odsustvo sa posla su takođe prijavili da uzimaju 50 sati manje odsustva (73,7 sati prema 125,8 sati, p=0,046).
Bilo je malih poboljšanja u rezultatima kvaliteta života kod mlađih pacijenata lečenih hipofrakcionisanim zračenjem. Pacijenti mlađi od 45 godina prijavili su da se osećaju manje uznemireni neželjenim efektima povezanim sa lečenjem (p=0,045) sa ubrzanim tretmanima. Takođe su prijavili bolje fizičko blagostanje (p=0,049).
Nije bilo razlika u stopama recidiva ili neželjenih efekata između dve grupe. Dve osobe (po jedna u svakoj ruci) su doživele lokalni recidiv, a 23 (12 u konvencionalnoj ruci, 11 u hipofrakcionoj ruci) imalo je povratak raka na udaljena mesta. Četiri pacijenta (po dva u svakoj ruci) su umrla tokom perioda istraživanja; svima su dijagnostikovane udaljene metastaze.
Ukupne stope toksičnosti zida grudnog koša bile su niže u obe ruke od stopa koje su ranije prijavljene kod rekonstrukcije zasnovane na implantatima, rekao je dr Vong. Dvadeset pacijenata u hipofrakcionisanoj grupi i 19 u konvencionalnoj grupi imalo je toksičnost u predelu zida grudnog koša. Analiza je otkrila nekoliko faktora koji predviđaju toksičnost zida grudnog koša na univarijantnoj analizi, uključujući viši indeks telesne mase (HR=1,02, p=0,003), postoperativnu infekciju (HR=3,14, p=0,01), da li su limfni čvorovi potrebni secirano (HR=2,07, p=0,03), sa uklonjenim više limfnih čvorova (HR=1,05, p=0,01), sa ekspanderom tkiva u odnosu na implantat (HR=3,32, p=0,04) i korišćenjem preoperativne endokrine terapije (HR =2,99, p=0,001).
Iako su se nadali da će videti dramatičnije rezultate, istraživači su bili srećni što isporuka većih doza zračenja za kraće vreme nije povećala neželjene efekte. „U stvari, sveukupno gledano, stope toksičnosti zida grudnog koša bile su niže u obe ruke od onoga što je istorijski viđeno, što je verovatno zbog poboljšanja tehnike tokom vremena“, rekao je dr Vong.
