Pacijenti sa dugotrajnim sa COVID-om imaju jasne razlike u imunološkoj i hormonskoj funkciji u odnosu na pacijente bez ovog stanja, prema novoj studiji koju su predvodili Icahn School of Medicine na Mount Sinai i Yale School of Medicine.
Istraživanje, objavljeno u izdanju časopisa Nature od 25. septembra, prvo je koje pokazuje specifične krvne biomarkere koji mogu precizno identifikovati pacijente sa dugim COVID-om.
„Ovi nalazi su važni – oni mogu da informišu o osetljivijim testiranjima za dugotrajne pacijente sa COVID-om i personalizovanim tretmanima za duge COVID-e koji do sada nisu imali dokazano naučno obrazloženje“, kaže glavni istraživač dr David Putrino, profesor rehabilitacije i direktor Centra za istraživanje sposobnosti na Icahn Mount Sinai, i direktor porodice Nash u Cohen centru za oporavak od složene hronične bolesti.
„Ovaj rad je tako uzbudljiv jer je jedan od prvih koji nam pokazuje jasne, merljive razlike u biomarkerima krvi ljudi sa dugim COVID-om u poređenju sa ljudima koji su se potpuno oporavili od akutne infekcije i grupom ljudi koji nikada nisu bili zaraženi SARS-om. -CoV-2 (virus koji izaziva COVID-19). Ovo je odlučujući korak napred u razvoju validnih i pouzdanih protokola za testiranje krvi za dugotrajan COVID.“
Lekari iz zdravstvenog sistema Mount Sinai prvi su identifikovali duge simptome COVID-a 2020. godine kada su pacijenti prijavili uporne probleme nakon početnog, dijagnostikovanog slučaja COVID-19. Ovi simptomi su uključivali kognitivno oštećenje ili „maglu mozga“, ekstremni umor, kratak dah i hronični bol.
Centri za kontrolu i prevenciju bolesti kažu da 1 od 13 odraslih (ili 7,5%) u Sjedinjenim Državama ima duge simptome COVID-a koji traju više od tri meseca nakon što je oboleo od COVID-19. Mnogi od ovih pacijenata nemaju jasan uzrok za svoje simptome, a ova studija pruža nove dokaze zašto oni mogu postojati.
Istraživači su analizirali ukupno 271 pacijenta sa tri lokacije – bolnice Mount Sinai, trga Mount Sinai Union i Medicinskog fakulteta Jejla – između januara 2021. i juna 2022.
Istraživači su ih podelili u tri grupe: one bez prethodne infekcije SARS-CoV-2; oni koji su se potpuno oporavili od klinički potvrđenog slučaja COVID-19; oni sa aktivnim dugim simptomima COVID-a najmanje četiri meseca ili više nakon potvrđene infekcije COVID-19 (srednje vreme dugotrajnih simptoma bilo je 12 meseci od akutne infekcije).
Od svakog pacijenta je zatraženo da popuni detaljan set upitnika o svojim simptomima, istoriji bolesti i kvalitetu života u vezi sa zdravljem. Istraživači su uzeli uzorke krvi od svih pacijenata, identifikovali razlike i sličnosti biomarkera između grupa, a zatim primenili analize mašinskog učenja kako bi bolje razumeli koji su biomarkeri najefikasniji u omogućavanju algoritma da identifikuje pacijente sa dugim COVID-om.
Sve u svemu, algoritam je bio u stanju da razlikuje ljude sa i bez dugog COVID-a sa tačnošću od 96% i otkrije stanje na osnovu karakterističnih karakteristika otkrivenih u krvi učesnika u dugoj COVID grupi.
Neke od najizraženijih razlika između duge COVID grupe i dve kontrolne grupe bile su vezane za imunološku i hormonsku disfunkciju. Ovo je bilo okarakterisano biomarkerima koji ukazuju na abnormalnu aktivnost T ćelija, reaktivaciju višestrukih latentnih virusa (uključujući Epstein-Barr virus i druge viruse herpesa) i značajno smanjenje nivoa kortizola.
„Ovi nalazi nam pokazuju da ljudi sa dugim COVID-om žive sa procesom bolesti koji je vidljiv korišćenjem protokola za testiranje krvi koji su navedeni u studiji, ali takođe varira od pacijenta do pacijenta u zavisnosti od njihove specifične medicinske istorije“, kaže dr Putrino.
„To znači da lekari moraju da slušaju svoje pacijente i da obavljaju širok spektar fizioloških i laboratorijskih testova, uz usvajanje visoko personalizovanog pristupa medicinskom upravljanju dugotrajnim COVID-om. Ne postoji ‘srebrni metak’ za lečenje dugotrajnog COVID-a, jer je bolest koja se infiltrira u složene sisteme kao što su imunološka i hormonska regulacija. Kompleksne bolesti zahtevaju kompleksna rešenja za lečenje i potrebno nam je brže istraživanje da bismo bolje razumeli dugi COVID i otkrili nove i obećavajuće terapije.“
„Uzbuđeni smo što vidimo tako jasne razlike u imunološkim fenotipovima kod ljudi sa i bez dugog COVID-a. Ovi markeri moraju biti potvrđeni u većim studijama, ali predstavljaju prvi korak u seciranju patogeneze bolesti dugog COVID-a“, dodaje ko-direktor Istraživač Akiko Ivasaki, dr, Sterling profesor imunobiologije i molekularne, ćelijske i razvojne biologije na Medicinskom fakultetu Jejla.
