Ljudi sa većom izloženošću zagađenju vazduha povezanim sa saobraćajem imaju veću verovatnoću da imaju velike količine amiloidnih plakova u mozgu povezanih sa Alchajmerovom bolešću nakon smrti, prema studiji objavljenoj u onlajn izdanju časopisa Neurologija od 21. februara 2024. Istraživači su posmatrali fine čestice, PM 2,5, koje se sastoje od čestica zagađivača prečnika manjeg od 2,5 mikrona suspendovanih u vazduhu.
Studija ne dokazuje da zagađenje vazduha uzrokuje više amiloidnih plakova u mozgu. Prikazuje samo asocijaciju.
„Ovi rezultati doprinose dokazima da fine čestice iz zagađenja vazduha izazvanog saobraćajem utiču na količinu amiloidnog plaka u mozgu“, rekla je autorka studije dr Anke Huels sa Univerziteta Emori u Atlanti. „Potrebno je više istraživanja da bi se istražili mehanizmi iza ove veze.
Za ovu studiju, istraživači su pregledali moždano tkivo 224 osobe koje su pristale da doniraju svoj mozak u trenutku smrti kako bi unapredili istraživanje demencije. Ljudi su umirali u proseku od 76 godina.
Istraživači su posmatrali izloženost zagađenju vazduha u saobraćaju na osnovu kućne adrese ljudi u oblasti Atlante u trenutku smrti. Koncentracije PM 2,5 povezane sa saobraćajem su glavni izvor zagađenja okoline u urbanim oblastima kao što je oblast metroa u Atlanti gde je živela većina donatora. Prosečan nivo izloženosti u godini pre smrti bio je 1,32 mikrograma po kubnom metru (µg/m 3 ) i 1,35 µg/m 3 u tri godine pre smrti.
Istraživači su zatim uporedili izloženost zagađenju sa merama znakova Alchajmerove bolesti u mozgu: amiloidnim plakovima i tau zapetljanjima. Otkrili su da je veća verovatnoća da će ljudi sa većom izloženošću zagađenju vazduha godinu i tri godine pre smrti imati veći nivo amiloidnih plakova u mozgu.
Ljudi sa 1 µg/m 3 većom izloženošću PM 2,5 u godini pre smrti imali su skoro dvostruko veću verovatnoću da će imati veći nivo plakova, dok su oni sa većom izloženošću u tri godine pre smrti imali 87% veću verovatnoću da će imati viši nivo plakova. .
Istraživači su takođe ispitali da li je glavna varijanta gena povezana sa Alchajmerovom bolešću, APOE e4, imala bilo kakav uticaj na odnos između zagađenja vazduha i znakova Alchajmerove bolesti u mozgu. Otkrili su da je najjača veza između zagađenja vazduha i znakova Alchajmerove bolesti među onima bez varijante gena.
„Ovo sugeriše da bi faktori životne sredine, kao što je zagađenje vazduha, mogli biti faktor koji doprinosi Alchajmerovoj bolesti kod pacijenata kod kojih se bolest ne može objasniti genetikom“, rekao je Huels.
Ograničenje studije je da su istraživači imali samo kućnu adresu ljudi u trenutku njihove smrti za merenje zagađenja vazduha, tako da je moguće da je izloženost zagađenju možda pogrešno klasifikovana. Studija je takođe uključivala uglavnom bele ljude koji su bili visoko obrazovani, tako da rezultati možda nisu reprezentativni za druge populacije.
