Veći broj samoubistava primećen je među pacijentima sa rakom koji se ne podvrgavaju preporučenoj operaciji, navodi se u istraživačkom pismu objavljenom na internetu 3. septembra u JAMA Netvork Open.
Majkl L. Čen, sa Univerziteta Stanford u Kaliforniji, i njegove kolege su koristili bazu podataka 17 registara programa nadzora, epidemiologije i krajnjih rezultata (2000. do 2020.) da bi istražili da li su specifični modaliteti lečenja raka povezani sa samoubistvima. Analiza je obuhvatila 5,16 miliona pacijenata sa prvom primarnom dijagnozom raka.
Istraživači su otkrili da je 0,1 odsto pacijenata umrlo samoubistvom. Među pacijentima koji nisu bili podvrgnuti operaciji, smrtnost od samoubistva bila je najveća zbog karcinoma pankreasa, jednjaka, pluća ili bronhija i raka želuca. Standardizovani omjeri mortaliteta varirali su u zavisnosti od hirurškog statusa, ali je povećan broj smrtnih slučajeva od samoubistva među pacijentima koji nisu bili podvrgnuti operaciji.
U svim stadijumima raka, pacijenti koji nisu bili podvrgnuti operaciji, ali kojima je preporučena operacija sa visokom pouzdanošću imali su najviše samoubistava. Pacijenti sa karcinomom pankreasa imali su 331 odsto veću incidencu samoubistava nego opšta populacija, ali ova stopa je varirala u zavisnosti od modaliteta lečenja: 77 procenata viša sa operacijom, 598 procenata veća bez operacije i 1.011 procenata veća bez operacije iako je operacija bila preporučena.
Slični obrasci su primećeni prema stadijumu raka, rasi i etničkoj pripadnosti, starosti i polu prema hirurškom statusu. Nije zabeležena povezanost između podvrgavanja radioterapiji ili hemoterapiji i samoubilačkih smrti.
„Čak i među pacijentima sa uznapredovalim stadijumom raka, smrtnost od samoubistva bila je niža među onima koji su bili podvrgnuti operaciji, što sugeriše da sam uznapredovali stadijum ne objašnjava razlike u lečenju“, pišu autori.
