Mlađe odrasle osobe sa rakom debelog creva imaju tendenciju da se dijagnostikuju u kasnijoj fazi i imaju agresivnije tipove tumora. Pored toga, mladi pacijenti koji žive sa kolorektalnim karcinomom imaju dugoročne, štetne posledice na njihove živote, koje se razlikuju od uticaja koji bolest ima na starije odrasle osobe, prema dve studije predstavljene na Kliničkom kongresu Američkog koledža hirurga (ACS) 2024. San Francisko, Kalifornija.
Rak debelog creva je vodeći uzrok smrti od raka u Sjedinjenim Državama i obično je povezan sa starijim odraslim osobama.
„Znamo da je u poslednjih 20 godina stopa dijagnoza raka debelog creva smanjena za 20% kod pacijenata starijih od 66 godina. Međutim, stope ovog raka kod onih između 18 i 44 godine porasle su za 15% tokom istog perioda, “ rekla je Kellei Chan, MD, vodeći autor studije, klinički naučnik sa ACS Cancer Programs, i specijalizant za opštu hirurgiju četvrte godine u Medicinskom centru Univerziteta Loiola u Čikagu.
Da bi razumeli zašto rak debelog creva pogađa više mladih odraslih, istraživači su istraživali sociodemografske faktore i biologiju tumora povezanu sa ovom bolešću kod mlađih odraslih osoba.
Koristeći Nacionalnu bazu podataka o raku, veliku bolničku bazu podataka koja obuhvata oko tri četvrtine svih karcinoma dijagnostikovanih u SAD, istraživači su uporedili dve grupe: mlađe odrasle osobe (18–44 godine) i starije odrasle osobe (45 godina i više) sa dijagnozom sa rakom debelog creva između 2015. i 2021. godine.
Od 2015. do 2021. godine u bolnicama Komisije za rak debelog creva dijagnostikovan je 318.951 novi slučaj raka debelog creva. Od toga, 16.974 (5,6%) su bile mlađe odrasle osobe (18-44 godine) i 301.977 (94,4%) su bile starije odrasle osobe. Nakon poređenja starosnih grupa, analiza je pokazala da je veći procenat mladih odraslih imao bolest u kasnijoj fazi sa agresivnijim tipovima tumora.
Pored toga, veći procenat mladih odraslih osoba sa rakom debelog creva su bili crnci koji nisu latinoamerički (16,9%), u poređenju sa proporcijom crnaca koji nisu latinoamerikanci koji čine opštu populaciju SAD (12,1%).
„Ovi nalazi ističu disparitete u incidenci raka debelog creva u ovoj populaciji i u skladu su sa prethodnim studijama koje pokazuju da su rane dijagnoze raka debelog creva najviša kod pacijenata koji nisu latinoamerički crnci u poređenju sa drugim grupama“, rekao je dr Čen.
Bolest kod mlađih odraslih imala je jaku povezanost sa gojaznošću, porodičnom istorijom raka debelog creva, inflamatornom bolešću creva i simptomima, kao što su bol u stomaku ili rektalno krvarenje, nakon kontrole sociodemografskih faktora i drugih ozbiljnih zdravstvenih stanja, otkrili su istraživači.
„Druge studije su pokazale da rak debelog creva kod mladih odraslih osoba ima agresivnije molekularne i genetske karakteristike; stoga, zajedno, naši nalazi naglašavaju potrebu za više istraživanja kako bi se razumeo razvoj raka debelog creva kod odraslih mlađih od 45 godina i da se revidiraju procene rizika kako bi se poboljšale prevenciju i skrining ovih karcinoma pre nego što dođu u kasnije stadijume“, rekao je dr Čen.
Što se tiče ograničenja, oko jedne četvrtine američke populacije obolele od raka se leči u bolnicama koje nisu akreditovane za CoC i nije uključena u ovu studiju, što znači da se neke razlike možda neće uzeti u obzir na osnovu regiona, rase i etničke pripadnosti.
Za mlađe odrasle osobe dijagnoza raka ima mnogo dalekosežnih posledica koje nisu dobro opisane. „Kancer kolorektuma je u porastu kod mladih odraslih osoba i to dolazi sa mnogim jedinstvenim okolnostima“, rekla je Samantha Savitch, MD, glavni autor studije i četvrta godina opšte hirurgije na Univerzitetu Mičigen u Ann Arboru.
„Moramo da prepoznamo da kolorektalni rak utiče na mlađe ljude u razvojnim fazama njihovog života i da pronađemo holističkije načine za rešavanje njihovih zabrinutosti.
Da bi bolje razumeli iskustva mladih odraslih sa kolorektalnim karcinomom, istraživački tim je obavio intervjue sa 35 pacijenata kojima je dijagnostikovan kolorektalni rak pre 50. godine.
Učesnici su regrutovani iz tri akademska medicinska centra u kojima su bili na lečenju od raka. Učesnicima su postavljana otvorena pitanja o uticaju dijagnoze raka na njihove živote, svakodnevnim izazovima i zabrinutostima za budućnost.
Pacijente su najviše brinule četiri oblasti zdravlja i blagostanja: fizičko zdravlje, mentalno zdravlje, planiranje porodice i karijera. Konkretno, njihovi odgovori su otkrili da su neplodnost, anksioznost i nesigurnost u vezi sa dijagnozom i dugoročnim preživljavanjem, kao i nesposobnost da se grade sredstva, steknu visoko obrazovanje ili uspostavi sigurnost posla, bili najvažniji.
Pored toga, ove zabrinutosti nisu bile rodno specifične. Karijera, fizičko zdravlje, finansijska sigurnost, mentalno zdravlje, plodnost i planiranje porodice bili su podjednako važni i za muškarce i za žene.
Autori studije se nadaju da će ovo razumevanje zabrinutosti pacijenata podstaći dodatne razgovore o sveobuhvatnim potrebama mlađih pacijenata i izazvati interesovanje za kreiranje programa kao što su savetovanje o plodnosti, finansijska podrška i savetovanje o mentalnom zdravlju koji se bave njihovim jedinstvenim izazovima.
„O ovim aspektima nege raka se retko raspravlja, tako da je važno priznati da je pacijentima stalo do plodnosti i planiranja porodice, njihovih aspiracija u karijeri, izgradnje imovine—sve stvari koje moraju da odlože zbog dijagnoze raka“, rekao je dr Savič .
„Ovo prevazilazi samo kolorektalni karcinom; rak u celosti raste kod mlađih pacijenata. Mnogo je pacijenata koji se suočavaju sa sličnim izazovima, tako da nam je potrebno više istraživanja da bismo bolje razumeli ove probleme kod pacijenata sa kolorektalnim karcinomom, kao i drugim vrstama raka i, na kraju, da restrukturiramo naše sveobuhvatne programe raka kako bismo bili sigurni da lečimo pacijenta, a ne samo bolest.“
Glavno ograničenje studije je to što ova vrsta studije, koja se zove praktično uzorkovanje, može pristrasiti rezultate.
