Veća učestalost dodavanja soli u hranu po sopstvenoj proceni povezana je sa većim rizikom od hronične bolesti bubrega (CKD) u opštoj populaciji, prema studiji objavljenoj na mreži 28. decembra u JAMA Netvork Open.
Rui Tang, M.P.H., sa Univerziteta Tulane u Nju Orleansu, i kolege su ispitali povezanost učestalosti dodavanja soli u hranu po sopstvenoj proceni sa rizikom od incidenata CKD-a u opštoj populaciji odraslih od 37 do 73 godine iz UK Biobank koji su bili oslobođeni CKD na početku.
Istraživači su otkrili da je 22.031 incidentni događaj CKD dokumentovan tokom srednjeg praćenja od 11,8 godina u kohorti od 465.288 osoba. Nakon prilagođavanja za kovarijate, viša učestalost dodavanja soli u hranu po sopstvenoj proceni bila je značajno povezana sa većim rizikom od CKD. Oni koji su prijavili da ponekad, obično i uvek dodaju so u hranu, imali su povećan rizik od CKD u poređenju sa onima koji su prijavili da nikada ili retko dodaju so u hranu (prilagođeni odnosi opasnosti [95 procenata intervala poverenja], 1,04 [1,00 do 1,07], 1,07 [1,02 do 1,11] i 1,11 [1,05 do 1,18], respektivno). Asocijacije su značajno modifikovane procenjenom brzinom glomerularne filtracije (eGFR), indeksom telesne mase (BMI) i fizičkom aktivnošću, pri čemu su izraženije asocijacije primećene kod onih sa višim eGFR, nižim BMI i nižim nivoom fizičke aktivnosti.
„Ovi nalazi podržavaju smanjenje dodavanja soli u hranu kao potencijalnu strategiju intervencije za prevenciju CKD“, pišu autori.
