Prenatalni stres je potencijalni faktor rizika za kardiovaskularne bolesti kod potomaka kasnije u životu. U novoj studiji objavljenoj danas u JACC: Heart Failure, otkriveno je da je gubitak partnera ili deteta neposredno pre ili tokom trudnoće povezan sa povećanim rizikom od srčane insuficijencije kod deteta do srednjih godina.
Srčana insuficijencija je stanje u kojem srce ne može da pumpa dovoljno krvi bogate kiseonikom u organe, što uzrokuje razne simptome. Srčana insuficijencija se ne može izlečiti, ali simptomi se mogu lečiti i upravljati njima kako bi se poboljšao kvalitet i dužina života. Prema podacima Svetske federacije za srce, više od 64 miliona ljudi širom sveta ima srčanu insuficijenciju.
Prema istraživačima, pretpostavlja se da stres kod majke neposredno pre ili tokom trudnoće može dovesti do nepovoljnog intrauterinog okruženja, što može povećati rizik od neželjenih ishoda trudnoće, kao i pogoršati profil kardiovaskularnog rizika i povećati rizik od kardiovaskularnih bolesti kasnije. u životu za potomstvo.
Smrt bliskog rođaka smatra se jednim od najtežih izvora stresa. Za potrebe ove studije, prenatalni stres je definisan kao ožalošćenje majke i korišćen je za istraživanje uloge teškog prenatalnog stresa na razvoj srčane insuficijencije u srednjim godinama.
„Smrt bliskog srodnika se u nekoliko sistema klasifikacije izvora stresa smatra jednim od najnepovoljnijih životnih događaja. Često se smatra objektivnim izvorom stresa koji će verovatno biti percipiran kao stresan i koji zahteva prilagođavanje većine pojedinci, bez obzira na njihove resurse za suočavanje,“ rekao je Fen Iang, MD, Ph.D. student odeljenja za globalno javno zdravlje na Institutu Karolinska u Stokholmu, Švedska.
„Tako smo pretpostavili da ako je prenatalni stres uključen u uzrok dijagnoze srčane insuficijencije do srednjih godina, možemo očekivati da ćemo uočiti povezanost između smrti bliskog člana porodice – posebno u slučajevima gubitka supružnika ili dete ili u slučaju neočekivanih gubitaka – i rizik od srčane insuficijencije do srednjih godina.“
Studijska kohorta uključivala je preko 6.700.000 živih jednorođenih u Danskoj i Švedskoj između 1973. i 2016. Koristeći nacionalne registre, istraživači su izvukli informacije o smrti članova bliskih porodica majki (partnera, starije dece, roditelja i braće i sestara) i srčane insuficijencije potomaka. do 2016. u Danskoj i 2020. u Švedskoj.
Izloženost prenatalnom stresu definisana je kao gubitak bliske porodice (starije dete, partner, brat, sestra ili roditelj) u godini pre ili tokom trudnoće. Gubitak trudnoće nije uključen u definiciju. Ako je tokom perioda izloženosti bilo nekoliko gubitaka, istraživači su prvi gubitak računali kao datum izlaganja.
Izloženost je takođe kategorisana na tri načina: 1) odnos majke prema pokojniku; 2) uzrok smrti umrlog člana porodice (prirodni ili neprirodni prema Međunarodnoj klasifikaciji bolesti); i 3) vreme gubitka (godina pre trudnoće, prvi, drugi ili treći trimestar trudnoće).
U studijskoj kohorti, 167.192 učesnika studije iskusilo je prenatalni stres zbog ožalošćenja majke u godini pre ili tokom trudnoće. Veća je verovatnoća da su majke u izloženoj grupi starije, udate, pušače i da imaju porodičnu istoriju kardiovaskularnih bolesti u poređenju sa majkama u neeksponiranoj grupi.
Tokom perioda praćenja (srednje vreme praćenja bilo je 24,2 godine), 4.812 potomaka je dijagnostikovano sa srčanom insuficijencijom. Teži oblici gubitka majke, uključujući gubitak partnera ili starijeg deteta, bili su povezani sa dijagnozom srčane insuficijencije. Međutim, gubitak drugih bliskih članova porodice u godini pre ili tokom trudnoće nije bio povezan sa povećanim rizikom od srčane insuficijencije kod potomaka, osim u slučaju neprirodne smrti članova porodice. Nije bilo značajne razlike u riziku od srčane insuficijencije kada je izloženost kategorisana prema vremenu ožalošćenog događaja u odnosu na trudnoću.
„Otkrili smo da su samo najteži oblici majčinske žalosti povezani sa rizikom od srčane insuficijencije kod potomaka do srednjih godina. Bilo da je to mentalno zdravlje ili druge vrste stresa, na primer finansijske poteškoće, stres na poslu i u braku ili drugi štetni životni događaji može uticati na rizik od srčane insuficijencije, ne samo u mladom dobu, već iu starijim godinama nego što bismo mogli da proučavamo u trenutnoj kohorti, to bi trebalo da se utvrdi u budućim studijama“, rekla je dr Kristina Laslo sa Odeljenja Globalnog javnog zdravlja na Institutu Karolinska i viši autor studije.
Ograničenja studije uključuju neuspeh da se identifikuju neki blaži oblici srčane insuficijencije, nemogućnost da se isključi mogućnost rezidualne konfuzije zbog neizmerenog genetskog i porodičnog načina života i faktora vezanih za zdravlje. Istraživači takođe nisu imali informacije u vezi sa učešćem majke u psihoterapiji ili drugim intervencijama za ožalošćene osobe.
