Pacijenti koji su podvrgnuti peritonealnoj dijalizi (PD) imaju značajno veće koncentracije tiroksina (T4) od pacijenata na hemodijalizi (HD) i veće koncentracije slobodnog T4 (FT4) za 12 i 24 meseca, prema studiji objavljenoj na mreži 7. septembra u časopisu Seminari iz dijalize.
Dr Jelić Pranjić Ita, iz KBC-a Rijeka u Hrvatskoj, sa saradnicima sproveli su prospektivnu jednocentarnu studiju za ispitivanje funkcije štitne žlezde kod 18 pacijenata sa PB u periodu od 24 meseca. Podaci su upoređeni sa onima od pacijenata koji su istovremeno lečeni HD.
Istraživači su otkrili da su neki od pacijenata sa PD u početku imali povišen nivo hormona koji stimuliše štitastu žlezdu, koji se normalizovao tokom praćenja, uprkos dužem trajanju dijalize. Pacijenti sa PD imali su značajno veće koncentracije T4 na početku i veće koncentracije FT4 nakon 12 i 24 meseca u poređenju sa pacijentima sa HD.
Na početku i nakon 12 i 24 meseca, nivoi slobodnog trijodotironina (FT3) su bili značajno viši; nakon početka studije, nivoi T3 su bili unutar referentnog intervala. Kod pacijenata sa PD, postojala je pozitivna povezanost između nivoa T4 i 24-časovne diureze nakon 12 meseci.
„Kontinuirana priroda PD-a nudi prednost boljeg očuvanja preostale funkcije bubrega i postepenog uklanjanja toksina“, pišu autori. „Međutim, potpuni precizni faktori koji utiču na potencijalne razlike u preživljavanju nisu u potpunosti razjašnjeni.“
