Istraživači sa Jejla su pokazali da je pregled placente doveo do tačnog patološkog određivanja više od 90% prethodno neobjašnjivih gubitaka trudnoće, što je otkriće za koje kažu da može da utiče na negu trudnoće u budućnosti.
Nalazi su objavljeni 19. septembra u časopisu Reproductive Sciences.
U Sjedinjenim Državama postoji oko 5 miliona trudnoća godišnje, od kojih se 1 milion završava pobačajem (gubitak koji se javlja pre 20. nedelje gestacije) i preko 20.000 koji se završava mrtvorođenim tokom ili nakon 20. nedelje gestacije. Čak 50% ovih gubitaka je kategorisano kao „neodređeno“.
Pacijentkinjama koje pate od takvih ishoda trudnoće često se govori da je njihov gubitak neobjašnjiv i da jednostavno treba da pokušaju ponovo, doprinoseći pacijentovom osećaju odgovornosti za gubitak, rekao je stariji autor dr Harvi Kliman, naučnik u Odeljenju za akušerstvo, Ginekologija i reproduktivne nauke na Medicinskom fakultetu Jejla.
„Izgubiti trudnoću je tragedija. Reći da nema objašnjenja dodaje ogroman bol za ove porodice gubitaka“, rekao je Kliman, koji je i direktor Jedinice za istraživanje reproduktivne i placente. „Naš cilj je bio da proširimo postojeće sisteme klasifikacije kako bismo smanjili broj slučajeva koji su ostali neodređeni.
Za studiju, Kliman je radio sa Beatriks Tompson, trenutno studentkinjom medicine na Univerzitetu Harvard, i Parkerom Holzerom, bivšim diplomiranim studentom na Jejlskom odeljenju za statistiku i nauku o podacima, na razvoju proširenog sistema klasifikacije gubitaka u trudnoći na osnovu patološkog pregleda gubitka. placente.
Tim je započeo sa serijom od 1.527 trudnoća sa jednim detetom koje su se završile gubitkom koje su poslate Klimanovoj konsultantskoj službi na Jejlu na procenu. Nakon isključenja slučajeva bez adekvatnog materijala za pregled, pregledano je 1.256 placenti od 922 pacijentkinje. Od toga, 70% su bili pobačaji, a 30% su bili mrtvorođeni.
Dodavanjem eksplicitnih kategorija „posteljice sa abnormalnim razvojem“ (dismorfne placente) i „male placente“ (posteljica ispod 10. percentila za gestacionu dob) postojećim kategorijama udesa pupčane vrpce, abrupcije, tromboze i infekcije, na primer, autori su uspeli da utvrde patološke dijagnoze za 91,6% trudnoća, uključujući 88,5% spontanih pobačaja i 98,7% mrtvorođenih.
Najčešća patološka karakteristika koja je primećena kod neobjašnjivih pobačaja bile su dismorfne placente (86,2%), marker povezan sa genetskim abnormalnostima. Najčešća patološka karakteristika koja je primećena kod neobjašnjive mrtvorođene dece bila je mala posteljica (33,9%).
„Ovaj rad sugeriše da je više od 7.000 malih placenti godišnje povezanih sa mrtvorođenošću moglo biti otkriveno u materici – označavajući te trudnoće kao visoko rizične pre gubitka“, rekao je Kliman. „Slično, identifikacija dismorfnih placenti može biti jedan od načina da se potencijalno identifikuju genetske abnormalnosti u skoro milion pobačaja koji se dešavaju u našoj zemlji svake godine.
Dodao je: „Posedovanje konkretnog objašnjenja za gubitak trudnoće pomaže porodici da shvati da njihov gubitak nije njihova krivica, omogućava im da započnu proces lečenja i, kada je to moguće, spreče da se slični gubici – posebno mrtvorođeni – pojave u budućnosti.“
Na pitanje koji bi najefikasniji način mogao biti da se spreči mrtvorođenost, Kliman je odgovorio: „Izmerite placentu“.
