Poboljšanje nivoa glukoze, dostizanje normalnog opsega i prestanak potrebe za lekovima mogu se javiti kod nekih pacijenata sa dijagnozom dijabetesa tipa 2 kojima se pruža terapija životnim stilom, privremena farmakoterapija, barijatrijska hirurgija ili kombinacije ovih tretmana. Međutim, ovaj fenomen još nije u potpunosti shvaćen u rutinskim uslovima nege, a mnogi faktori tek treba da se razjasne. Štaviše, pošto postoje razlike u lučenju insulina i rezistenciji između istočnoazijskih i zapadnih populacija, izgleda da se prirodna istorija dijabetesa uveliko razlikuje između zapadnih populacija i istočnih Azijaca.
Ove zabrinutosti su navele dr Kazuia Fujihara i kolege da istraže učestalost/jednogodišnji relaps nakon remisije i povezane faktore kod pacijenata sa dijabetesom tipa 2. U radu Dijabetes, gojaznost i metabolizam, autori su se bavili ovim istraživačkim pitanjima koristeći bazu podataka specijalističkih klinika. Oni su analizirali podatke Japanske studijske grupe za upravljanje kliničkim podacima o dijabetesu (JDDM) koja je jedna od najvećih kohorti Japanaca sa dijabetesom tipa 2. Pratili su informacije o 48.320 ljudi sa dijabetesom u Japanu.
U jednom kraku studije izračunali su stope remisije na 1.000 čoveko-godina. Autori su izvestili da je medijan praćenja bio 5,3 godine. Tokom perioda istraživanja, došlo je do 3.677 remisija. Ukupna incidencija remisija na 1.000 čoveko-godina bila je 10,5, što je bilo slično 9,7 u Ujedinjenom Kraljevstvu. Pored toga, oni sa nivoom HbA1c od 48 do 53 mmol/mol (6,5% do 6,9%), oni koji nisu uzimali lekove za snižavanje glukoze na početku i oni sa smanjenjem indeksa telesne mase (BMI) od ≥10% u jednoj godini, incidencija je bila 27,8, 21,7 i 48,2, respektivno.
Muški pol, kraće trajanje, niži početni HbA1c, viši početni BMI, veće smanjenje BMI u jednoj godini i nijedan lek za snižavanje glukoze na početku su značajno povezani sa remisijom. Slični rezultati su dobijeni uz održavanje remisije tokom jedne godine kao ishod.
U drugom delu studije, istraživači su otkrili faktore koji su predvideli povratak remisije za godinu dana. Među 3.677 osoba koje su ušle u remisiju, dve trećine (2.490) su se vratile iz remisije u roku od jedne godine. Duže trajanje dijabetesa, niži BMI na početku i niže smanjenje BMI u jednoj godini bili su značajno povezani sa relapsom.
Komentarišući značaj njihovih otkrića, prof. Sone je rekao: „U poređenju sa zapadnjacima, Azijati imaju veću osetljivost na insulin i niži akutni insulinski odgovor. Pored toga, Azijci imaju mnogo niži nivo gojaznosti od zapadnjaka, a patogeneza dijabetes melitusa je veoma različiti između ova dva. Stoga, odnosi osnovnog BMI i smanjenja BMI sa remisijom i relapsom mogu biti veći u istočnoazijskoj nego u zapadnoj populaciji, što implicira etničke razlike u povratku sa očigledne hiperglikemije na skoro normalne nivoe glukoze.“
Iako su nalazi ove analitičke studije impresivni i pružaju novi uvid u remisiju kod pacijenata sa dijabetesom tipa 2, autori su napomenuli da je „sadašnja studija opservaciona studija i ne pokazuje uzročno-posledičnu vezu, i da je buduća intervencija biće potrebne studije o načinu života i/ili lekovima da bi se potvrdilo koliko ljudi zaista postiže remisiju i koliko dugo stanje remisije traje u stvarnom svetu.
