Istraživači sa tri univerziteta u Kvebeku su proučavali 164 dece uzrasta od 9 do 12 godina koja su pohađala intenzivni muzički program u svojoj školi kako bi otkrili da li deca, posebno učenici muzičke škole, pate od anksioznosti u vezi sa svojim nastupima. Ovo istraživanje je pokazalo da su devojčice više zabrinute od dečaka.
Koristeći američki upitnik o anksioznosti prema performansama, istraživači su prikupili podatke o fizičkim simptomima anksioznosti kod dece, kao što su leptiri u stomaku ili lepljive ruke, kao i o emocionalnim iskustvima, poput straha da njihov nastup neće biti dobro prihvaćen od strane roditelja ili učitelja.
Devojčice su pokazale 10 procentnih poena više anksioznosti u poređenju sa dečacima. Bile su posebno zabrinute zbog svoje sposobnosti da nastupaju u javnosti, praveći greške pred publikom i paničareći nakon što bi napravile grešku tokom nastupa.
Prema Tardifu, jednom od istraživača, devojčice možda imaju veću želju da udovolje ili postavljaju veća očekivanja od sebe u poređenju sa dečacima. Ona takođe sugeriše da devojčice mogu biti sklonije prijavljivanju svoje anksioznosti u poređenju sa dečacima.
Takođe je primećeno da su nivoi anksioznosti varirali u zavisnosti od toga da li je dete samo izrazilo želju da pohađa muzički program ili su to učinili njihovi roditelji. Mlađi učenici su prijavili manje anksioznosti ako su sami izabrali program, dok je kod starijih učenika ovaj trend bio obrnut.
Studija takođe pokazuje kako se spoljašnja očekivanja mogu promeniti tokom razvoja deteta, od roditeljskih očekivanja u mlađem uzrastu do samostalnih očekivanja u kasnijem uzrastu. Anksioznost prema performansama može biti posledica visokih standarda koje deca postavljaju sebi, a koja se mogu menjati kako dete raste i oblikuje svoj identitet.
