Dani dugotrajnog gladovanja pre kateterizacije srca mogu biti odbrojani, jer broj dokaza raste da bi se pacijentima omogućilo da jedu pre procedure.
Od pacijenata koji se podvrgavaju kateterizaciji koronarne arterije obično se zahteva da ništa ne uzimaju na usta posle ponoći pre procedure, ali nema dokaza koji bi podržali ovu dugogodišnju praksu.
Nadovezujući se na dokaze iz nekoliko studija koje su otkrile da produženo gladovanje može biti nepotrebno, randomizovano, kontrolisano ispitivanje u srčanoj bolnici na srednjem zapadu utvrdilo je da dozvoljavanje pacijentima da jedu ishranu zdravu za srce pre elektivne srčane kateterizacije ne predstavlja bezbednosni rizik, dok istovremeno poboljšava zadovoljstvo pacijenata i sveukupno nega.
Nova studija, „Post naspram ishrane zdrave za srce pre kateterizacije srca: randomizovano kontrolisano ispitivanje“, uporedila je konzumaciju zdrave dijete sa niskim sadržajem kiseline sa standardnim smernicama za post za pacijente u stacionarnoj kardiološkoj jedinici koji su podvrgnuti elektivnoj kateterizaciji koronarne arterije. Studija je objavljena u American Journal of Critical Care (AJCC).
Studija je sprovedena na Institutu za srce Parkvju, Fort Vejn, Indijana, specijalnoj bolnici sa 82 kreveta u kampusu Parkvju Regionalnog medicinskog centra.
„Zahtev da svi pacijenti poste šest sati ili duže ostaje smernica za anesteziju za procedure koje zahtevaju svesnu sedaciju decenijama“, rekla je koautorka Keri Vuds, MBA, MSN, RN, menadžer za medicinske sestre u bolnici. „Naši nalazi pokazuju da post nije neophodan za svakog pacijenta, a zadovoljstvo i udobnost pacijenata mogu se bezbedno staviti u prvi plan brige.“
Uzorak pogodnosti uključivao je 197 odraslih pacijenata kojima je zakazana elektivna srčana kateterizacija uz svesnu sedaciju i analgeziju. Pacijenti su nasumično raspoređeni u jednu od dve grupe protokola, sa 100 pacijenata dozvoljeno da jedu određenu ishranu čvrstu hranu sa niskim sadržajem masti, holesterola, natrijuma i kiselosti do zakazane procedure. 97 pacijenata u grupi na gladovanju nije bilo ograničeno na usta, osim na gutljaje vode sa lekovima, od ponoći do procedure, što je bila standardna praksa bolnice.
Podaci su prikupljeni pre i posle sedacije i tokom postproceduralnih procena. Pacijenti su takođe popunili anketu o zadovoljstvu pri otpuštanju.
U grupi sa ishranom zdravom za srce, zadovoljstvo ishranom pre procedure bilo je značajno veće, dok su žeđ i glad bili niži.
Nijedan pacijent ni u jednoj grupi nije imao postproceduralnu pneumoniju, aspiraciju, intubaciju ili hipoglikemiju. Umor, nivo glukoze, gastrointestinalni problemi i upotreba pune doze antiagregacionih lekova nisu se razlikovali između grupa.
Kao rezultat studije, bolnica je ažurirala svoje protokole za bolničke i ambulantne kardiološke procedure kako bi pacijentima omogućila da jedu pre sedacije.
Studija podstiče buduća istraživanja sa većom, raznolikijom populacijom pacijenata i pacijentima koji primaju druge oblike anestezije. Sve veći broj dokaza takođe može dovesti do toga da profesionalna društva, kao što je Američko društvo anesteziologa, preispitaju preporuke i smernice za moguće promene.
