Istraživači su već neko vreme sumnjali da veza između naših creva i mozga igra ulogu u razvoju Parkinsonove bolesti.
Nedavna studija je identifikovala crevne mikrobe koji su verovatno uključeni i povezala ih sa smanjenim riboflavinom (vitamin B2) i biotinom (vitamin B7), ukazujući na put do neočekivano jednostavnog tretmana koji može pomoći: vitamini B.
„Dodavanje riboflavina i/ili biotina će verovatno biti korisno za podgrupu pacijenata sa Parkinsonovom bolešću, kod kojih disbioza creva igra ključnu ulogu“, pišu medicinski istraživač Univerziteta Nagoja Hiroši Nišivaki i njegove kolege u svom radu objavljenom u maju.
Neurodegenerativna bolest pogađa skoro 10 miliona ljudi širom sveta, koji se u najboljem slučaju mogu nadati terapijama koje usporavaju i ublažavaju simptome.
Simptomi obično počinju sa zatvorom i problemima sa spavanjem, do 20 godina pre nego što pređu u demenciju i iscrpljujući gubitak kontrole mišića.
Prethodno istraživanje je pokazalo da ljudi sa Parkinsonovom bolešću takođe doživljavaju promene u svom mikrobiomu mnogo pre nego što se pojave drugi znaci.
Analizirajući uzorke fekalija od 94 pacijenta sa Parkinsonovom bolešću i 73 relativno zdrave kontrole u Japanu, Nišivaki i tim uporedili su svoje rezultate sa podacima iz Kine, Tajvana, Nemačke i SAD.
Dok su različite grupe bakterija bile uključene u različitim ispitivanim zemljama, sve su one uticale na puteve koji sintetišu vitamine B u telu.
Istraživači su otkrili da su promene u zajednicama crevnih bakterija povezane sa smanjenjem riboflavina i biotina kod ljudi sa Parkinsonovom bolešću.
Nišivaki i njegove kolege su zatim pokazali da je nedostatak vitamina B povezan sa smanjenjem kratkolančanih masnih kiselina (SCFA) i poliamina: molekula koji pomažu u stvaranju zdravog sloja sluzi u crevima.
„Nedostaci poliamina i SCFA mogu dovesti do stanjivanja sloja crevne sluzi, povećavajući propusnost creva, a oba su primećena kod Parkinsonove bolesti“, objašnjava Nišivaki.
Oni sumnjaju da oslabljeni zaštitni sloj izlaže crevni nervni sistem većem broju toksina sa kojima se sada češće susrećemo. To uključuje hemikalije za čišćenje, pesticide i herbicide.
Takvi toksini dovode do prekomerne proizvodnje α-sinukleinskih fibrila – molekula za koje se zna da se gomilaju u ćelijama koje proizvode dopamin u delu našeg mozga sa supstancom nigra, i povećane upale nervnog sistema, što na kraju dovodi do oslabljujućih simptoma motora i demencije Parkinsonove bolesti.
Studija iz 2003. pokazala je da visoke doze riboflavina mogu pomoći u oporavku nekih motoričkih funkcija kod pacijenata koji su takođe eliminisali crveno meso iz svoje ishrane.
Dakle, moguće je da visoke doze vitamina B mogu sprečiti neku štetu, predlažu Nišivaki i tim.
Sve ovo sugeriše da se obezbeđivanje zdravih crevnih mikrobioma kod pacijenata takođe može pokazati zaštitnim, kao i smanjenje toksičnih zagađivača u našem okruženju.
Naravno, sa tako komplikovanim lancem događaja uključenih u Parkinsonovu bolest, svi pacijenti verovatno neće imati iste uzroke, tako da bi svaki pojedinac morao da bude procenjen.
„Mogli bismo da izvršimo analizu mikrobiote creva na pacijentima ili da sprovedemo analizu metabolita fekalija“, objašnjava Nišivak.
„Koristeći ove nalaze, mogli bismo da identifikujemo pojedince sa specifičnim nedostacima i dajemo oralne suplemente riboflavina i biotina onima sa smanjenim nivoima, potencijalno stvarajući efikasan tretman.“
Ovo istraživanje je objavljeno u npj Parkinsonovoj bolesti.
