Trombociti su fragmenti ćelija za koje se zna da se skupljaju i formiraju krvne ugruške koji zaustavljaju krvarenje u povređenim sudovima. Kardiolozi odavno znaju da trombociti mogu postati „hiperreaktivni“ da izazovu abnormalno zgrušavanje koje blokira arterije i doprinosi srčanom udaru, moždanom udaru i lošem protoku krvi (bolest perifernih arterija) u nogama miliona Amerikanaca.
Uprkos ovom velikom doprinosu kardiovaskularnom riziku, rutinsko merenje da li se trombociti kod svakog pacijenta previše nakupljaju (agregiraju) do sada je bilo neizvodljivo. To je zato što rezultati dobijeni metodom koja se obično koristi za određivanje aktivnosti trombocita, koja se zove agregometrija trombocita, previše variraju od laboratorije do laboratorije.
Kako bi odgovorili na ovaj izazov, nova studija koju su vodili istraživači sa Medicinskog fakulteta Grossman NIU precizno je identifikovala grupu pacijenata sa hiperreaktivnošću trombocita, a zatim ih ispitala kako bi otkrila 451 gen, čija se aktivnost značajno razlikovala kod onih sa hiperreaktivnim trombocitima u odnosu na one. bez. Objavljujući u Nature Communications, istraživački tim je zatim koristio bioinformatiku da dodeli težinu svakoj genetskoj razlici i generiše ocenu ekspresije reaktivnosti trombocita (PRESS) svakog pacijenta.
„Naši rezultati pokazuju da naš novi sistem bodovanja usredsređen na trombocite može, po prvi put i među populacijama, da zaobiđe agregometriju kako bi pouzdano predvideo hiperreaktivnost trombocita i srodni rizik od kardiovaskularnih događaja“, rekao je autor odgovarajuće studije Džefri Berger, MD, direktor Centar za prevenciju kardiovaskularnih bolesti na NIU Grossman School of Medicine.
Istraživači su otkrili da njihov novi rezultat može otkriti hiperreaktivnost trombocita, kako kod pacijenata sa neposrednim rizikom od srčanog udara, tako i kod zdravih pacijenata čiji budući rizik inače može ostati nepoznat.
„Lekari trenutno prepisuju aspirin, lek koji sprečava aktivnost trombocita, pacijentima na osnovu dostupnih faktora rizika, uključujući visok holesterol ili visok krvni pritisak, koji nisu direktno povezani sa funkcijom trombocita“, dodao je Berger. „PRESS obećava da će pomoći lekarima da ograniče tretman protiv trombocita na ljude koji će najverovatnije imati koristi: one sa hiperreaktivnošću trombocita.“
Djelujući na trombocite, poznato je da aspirin štiti od abnormalnog zgrušavanja, ali na taj način povećava rizik od krvarenja, rekli su autori studije. Na terenu je potreban pouzdan način da se identifikuju pacijenti kod kojih zaštita od srčanog udara nadmašuje rizik od krvarenja.
Napredak ka dizajnu PRESS-a počeo je sa pomeranjem u polju od metoda agregometrije koje izlažu trombocite svakog pacijenta visokim dozama proteina za koje se zna da snažno podstiču agregaciju. Trombociti koji se ne agregiraju u ovim ekstremnim uslovima su označeni kao disfunkcionalni, ali ovi testovi nisu dizajnirani da direktno procene hiperreaktivnost.
Iskustvo Bergerovog tima i drugih laboratorija u radu sa trombocitima dovelo je do prelaska na metod agregometrije koji umesto toga izlaže trombocite veoma maloj dozi (4 μM ili mikromolar) epinefrina za koje je poznato da slabo podstiče agregaciju. Polje je postavljeno na 60% agregacije u uzorku trombocita pri 0,4 μM epinefrina kao praga preko kojeg bi trombociti bili označeni kao hiperreaktivni. Iako ova metoda nije nova, trenutna studija pruža nove dokaze da pacijenti koji ispunjavaju ovu definiciju hiperreaktivnosti imaju mnogo veći rizik od kardiovaskularnih događaja.
Konkretno, tim je koristio noviju, ali i dalje radno intenzivnu metodu agregometrije da prati uticaj statusa aktivnosti trombocita na MACLE (veliki neželjeni kardiovaskularni događaji i događaji u udovima), kompozitnu meru smrti, srčanog udara, moždanog udara i amputacija donjih ekstremiteta kod pacijenata. upisan u kliničku studiju o aktivnosti trombocita i kardiovaskularnim događajima u PAD (PACE-PAD). MACLE je meren u ovoj grupi visokorizičnih pacijenata nakon što su podvrgnuti revaskularizaciji donjih ekstremiteta (LER), grupi procedura koje otvaraju blokirane arterije.
Kod 254 PACE-PAD pacijenta čija je agregacija trombocita izmerena sa 0,4 μM epinefrina, 17,5% je pokazalo hiperreaktivne trombocite, a oni pacijenti sa hiperreaktivnošću imali su više nego dvostruko više incidencije srčanog udara, moždanog udara ili akutne ishemije ekstremiteta ili veće amputacije unutar 30 dana nakon LER-a od onih bez hiperreaktivnosti.
Tim ima neuobičajenu ekspertizu u agregometriji, a njihov cilj je bio da stvore opštu meru rizika koja bi se jednog dana mogla lako izvesti u ordinaciji lekara. Da bi globalna implementacija bila izvodljiva, istraživači su dizajnirali PRESS zasnovan na genetskom potpisu i nezavisno od tehnika prikupljanja krvi i drugih varijabli koje utiču na agregometriju.
Da bi napravili PRESS, istraživači su prikupili genetski materijal trombocita od 129 PACE-PAD pacijenata pre njihove LER procedure i dizajnirali rezultat na osnovu genetskih razlika uočenih kod hiperreaktivnosti. Istraživači su potvrdili tačnost rezultata tako što su ga proveravali u odnosu na testove agregacije trombocita.
Da bi dodatno potvrdio PRESS, tim je istražio vezu između rezultata i kardiovaskularnog rizika u nekoliko drugih grupa pacijenata. Među njima je bio i Program istraživanja srčanog udara, koji je uključivao žene koje su bile podvrgnute koronarnoj angiografiji. U ovoj grupi je utvrđeno da je PRESS veći kod onih koji su imali srčani udar nego kod onih sa stabilnom koronarnom bolešću. Među pacijentima sa aterosklerozom donjih ekstremiteta praćenih u proseku 18 meseci, pacijenti sa PRESS iznad srednjeg (prosečnog) rezultata imali su 90% veću verovatnoću da će imati veliki kardiovaskularni događaj od onih ispod njega.
„U sadašnjoj praksi, antitrombocitna terapija se ne preporučuje rutinski za prevenciju prvog srčanog ili moždanog udara, ali bi test zasnovan na trombocitima pomogao da se identifikuju pacijenti sa najvećim rizikom, i oni koji bi imali najviše koristi od terapije protiv trombocita. da spreči kardiovaskularni događaj“, kaže autorka studije Tesa Baret, dr, docent na odeljenjima za medicinu i patologiju na NIU Langone. „Naš rezultat ima potencijal da dodatno personalizuje prevenciju rizika od kardiovaskularnih bolesti.“
