Pojedinci sa zdravstvenim problemima činili su najveću i najbrže rastuću od pet podgrupa pojedinaca koji su umrli od samoubistva u Sjedinjenim Državama tokom otprilike dvadeset godina, prema analizi koju je vodio Veill Cornell Medicine u saradnji sa Univerzitetom Kolumbija, UC Berkelei School of Public. Zdravlje, istraživači Univerziteta u Hong Kongu i Univerziteta Kentucki.
Studija, objavljena u JAMA Psychiatry, identifikovala je pet različitih obrazaca faktora rizika među pojedincima koji su umrli od samoubistva.
Da bi otkrio ove obrasce, tim je analizirao podatke iz baze podataka o ograničenom pristupu Nacionalnog sistema za prijavljivanje nasilnih smrti o 306.800 samoubistava u Sjedinjenim Državama između 2003. i 2020. Podaci su uključivali informacije o faktorima koji su izazvali svaku smrt, načinima smrti i toksikološkim rezultatima koji su uključivali informacije o nedozvoljenim supstancama i upotrebi lekova na recept.
Tim je došao do iznenađujućeg otkrića da se skoro jedna trećina smrtnih slučajeva dogodila kod osoba sa poznatim pritužbama na fizičke simptome, ali bez ikakvih dokumentovanih problema sa mentalnim zdravljem ili upotrebe antidepresiva. Pošto su prethodna istraživanja o tome zašto su pojedinci umrli od samoubistva zajedno otkrila da je 70 do 90% imalo veliki psihijatrijski poremećaj u trenutku smrti, istraživači sugerišu da psihijatrijski poremećaji u ovoj grupi često nisu otkriveni.
„Ranije smo mislili da je samoubistvo povezano samo sa mentalnim zdravljem i mentalnim bolestima, ali smo otkrili da najveća podgrupa koja umire od samoubistva uključuje ljude koji se žale na fizičke bolesti“, rekao je glavni autor dr Iuniu Ksiao, docent za stanovništvo zdravstvene nauke na Veill Cornell Medicine.
Studija takođe dokumentuje četiri druge podgrupe, uključujući pojedince sa zajedničkim korišćenjem supstanci i mentalnim zdravstvenim stanjima; samo osobe sa mentalnim zdravstvenim problemima; pojedinci koji zloupotrebljavaju više supstanci kao što su zabranjene droge, lekovi na recept ili alkohol; i pojedincima koji se suočavaju sa krizom, poteškoćama u vezi sa alkoholom ili sukobima intimnih partnera.
„Identifikovanje različitih podgrupa pojedinaca sa rizikom od samoubistva može nam pomoći da razvijemo prilagođene strategije prevencije koje mogu biti efikasnije od pristupa koji odgovara svima“, rekao je dr Sjao.
Većina pojedinaca koji umru od samoubistva to čine pri svom prvom pokušaju, čineći identifikaciju pojedinaca u opasnosti i intervenišući pre pokušaja od suštinskog značaja za smanjenje stope samoubistava, primetili su autori.
Studija baca svetlo na zanemarenu ranjivost ljudi koji imaju simptome fizičkih bolesti koje zapravo mogu biti povezane sa neotkrivenom velikom depresivnom epizodom i naglašava važnost skrininga na osnovnu depresivnu bolest kao glavnog faktora rizika za samoubistvo u primarnoj zdravstvenoj zaštiti.
Studija takođe skreće pažnju na rodnu nejednakost u metodama samoubistva, pri čemu značajna većina muškaraca u podgrupi sa prezentacijom fizičke bolesti bira vatreno oružje. Ovo zapažanje je u skladu sa širim trendovima koji pokazuju da su muškarci neproporcionalno zastupljeni u statistici samoubistava i veća je verovatnoća da će koristiti smrtonosna sredstva, primetio je stariji autor studije dr J. John Mann, profesor translacione neuronauke u psihijatriji i radiologiji Paula Jansena na Univerzitetu Kolumbija.
On je rekao da muškarci, za koje je manje verovatno da traže pomoć i čiji psihološki problemi mogu ostati neprepoznati od strane kliničara, sveukupno imaju 3,5-4 puta veće stope samoubistava od žena i najčešće koriste vatreno oružje.
Pojedinci koji su spadali u podgrupu stanja mentalnog zdravlja i upotrebe supstanci, grupu za mentalno zdravlje i grupu sa upotrebom više supstanci, češće su uzimali psihotropne lekove za lečenje stanja mentalnog zdravlja. Međutim, rekao je dr Sjao, za ove grupe može biti neophodna dodatna nega, kao što je poboljšano lečenje poremećaja upotrebe supstanci ili dodavanje bihejvioralnih terapija zasnovanih na dokazima za stanja mentalnog zdravlja.
Pojedinci koji se suočavaju sa krizom, problemima povezanim sa alkoholom ili konfliktom intimnih partnera mogu imati koristi od sigurnosnog planiranja, pomoći za poremećaj upotrebe alkohola ili intervencije u krizi u odnosima, napomenula je ona.
Studija predlaže višestrani pristup prevenciji samoubistva, naglašavajući važnost prilagođavanja izbora pristupa prevenciji samoubistva zasnovanih na dokazima, kao što su tretmani poremećaja upotrebe supstanci, psihoterapije zasnovane na dokazima i strategije intervencije u kriznim situacijama, prema specifičnim rizicima i potrebama svakog od njih. podgrupa. Pored toga, promovisanje bezbednosti vatrenog oružja radi ograničavanja pristupa oružju za one koji su u opasnosti moglo bi dodatno smanjiti učestalost samoubistava među ovim populacijama, sugerišu istraživači.
Nalazi studije imaju značajne implikacije na buduća istraživanja i kreiranje politike, nudeći osnovu za razvoj intervencija koje ciljaju na specifične faktore rizika i istraživanje politike i zakonodavnih mera koje imaju za cilj smanjenje stope samoubistava.
„Postoje mnoge intervencije zasnovane na dokazima koje bismo mogli da primenimo upravo sada“, rekao je dr Man.
