Širom sveta, milioni preživelih od moždanog udara prolaze kroz produženo praćenje srca, što dovodi do otkrivanja atrijalne fibrilacije, ili nepravilnih otkucaja srca, kod do 1,5 miliona ovih pacijenata svake godine.
Nova studija, objavljena u The Lancet Neurology, opisuje saznanja o atrijalnoj fibrilaciji otkrivenoj kod pacijenata koji su nedavno imali moždani udar. Publikacija sugeriše da atrijalna fibrilacija otkrivena nakon moždanog udara nije sasvim ista kao nepravilni otkucaji srca već poznati pre moždanog udara.
Studija, koju je vodio zapadni profesor dr Luciano Sposato, predlaže da atrijalna fibrilacija otkrivena nakon moždanog udara pokazuje različite karakteristike. Ima manju prevalenciju faktora rizika, kardiovaskularnih komorbiditeta i promena povezanih sa gornjim komorama srca nego atrijalna fibrilacija poznata pre moždanog udara. Ovo bi potencijalno moglo objasniti njegovu povezanost sa smanjenim rizikom od drugog ishemijskog moždanog udara, koji je rezultat blokirane arterije.
„Razlike u prirodi i efektima atrijalne fibrilacije otkrivene nakon moždanog udara u odnosu na one ranije poznate su značajne. Članak predlaže novu klasifikaciju srčanog ritma i istraživačke standarde koji će voditi buduća istraživanja u ovoj oblasti, osiguravajući ciljaniji i efikasniji pristup na sekundarnu prevenciju moždanog udara“, rekao je Sposato, koji je Ketlin i dr Henri Barnet predsedavajući za istraživanje moždanog udara i šef Programa za moždani udar u Londonskom centru za zdravstvene nauke.
Atrijalna fibrilacija je obično asimptomatska kod pacijenata sa moždanim udarom i obično se dešava u kratkim naletima koji se mogu otkriti samo kontinuiranim praćenjem srca.
Ravnoteža između ukupnog trajanja svakog od tih naleta atrijalne fibrilacije i drugih faktora rizika je ključna u razumevanju nivoa rizika za pacijente i dizajniranju boljih opcija lečenja.
U ovom članku, autori su koristili informacije iz sopstvenih studija, prikupljenih tokom decenije intenzivnog istraživanja na terenu, i dopunili ih ažuriranim podacima iz drugih grupa.
Jedan od glavnih zaključaka je da pacijenti sa dijagnozom atrijalne fibrilacije posle moždanog udara generalno imaju manje povezanih zdravstvenih stanja i 26% manju verovatnoću da će doživeti još jedan moždani udar od onih sa poznatom atrijalnom fibrilacijom.
Ovaj uvid je ključan za dizajniranje personalizovanijih i efikasnijih strategija lečenja pacijenata.
„Do danas, svi pacijenti kojima je dijagnostikovana atrijalna fibrilacija posle moždanog udara leče se antikoagulansima, osim kada postoji jasna kontraindikacija. To preporučuju aktuelne nacionalne i međunarodne smernice. U budućnosti ćemo možda moći da identifikujemo pacijente sa relativno manji rizik koji možda neće morati odmah da se leče antikoagulansima, ali bi trebalo da budu stalno praćeni da bi se otkrile promene u njihovom profilu rizika“, rekao je Sposato.
„Međutim, potrebna su dalja istraživanja da bi se dokazao ovaj koncept. Dijagnostički alati vođeni veštačkom inteligencijom su potencijalni menjači igre. Takvi alati mogu da identifikuju pacijente sa niskim rizikom i čak mogu označiti trenutke u kojima je njihov rizik prolazno trajno povećan, što zahteva promenu u njihove lekove ili strategije prevencije“.
Sposato i njegove kolege trenutno sprovode pilot kliničko ispitivanje kako bi prikupili više dokaza o optimalnom trajanju i vrsti produženog praćenja rada srca kod pacijenata sa moždanim udarom. Pilot studija je nazvana STARGATE (Sveet spot for Cardiac Rhithm Monitoring after STROK).
