Studija je otkrila značajnu vezu između poremećaja anksioznosti i moždanog receptora poznatog kao TACR3, kao i testosterona.
Prof. Šira Knafo, šef molekularne kognitivne laboratorije na Univerzitetu Ben-Gurion, predvodio je istraživanje objavljeno prošlog meseca u časopisu Molekularna psihijatrija.
Anksioznost je uobičajena reakcija na stres, ali za one koji se bave anksioznim poremećajima, može značajno uticati na svakodnevni život. Klinički dokazi ukazuju na blisku vezu između niskog nivoa testosterona i anksioznosti, posebno kod muškaraca sa hipogonadizmom, stanjem koje karakteriše smanjena seksualna funkcija. Međutim, precizna priroda ovog odnosa do sada je ostala nejasna.
Profesor Knafo je otkrio da su muški glodari koji pokazuju izuzetno visok nivo anksioznosti imali značajno niže nivoe specifičnog receptora zvanog TACR3 u svom hipokampusu. Hipokampus je region mozga blisko povezan sa procesima učenja i pamćenja. TACR3 je deo porodice tahikinin receptora i reaguje na supstancu poznatu kao neurokinin. Ovo zapažanje je izazvalo radoznalost istraživača i bilo je osnova za dubinsko istraživanje veze između nedostatka TACR3, polnih hormona, anksioznosti i sinaptičke plastičnosti.
Glodari su klasifikovani na osnovu njihovog ponašanja u standardnom povišenom plus lavirint testu koji meri nivoe anksioznosti. Nakon toga, njihovi hipokampi su izolovani i podvrgnuti analizi ekspresije gena da bi se identifikovali geni sa različitim ekspresijama između glodara sa izuzetno niskom anksioznošću i onih sa teškom anksioznošću.
Jedan gen koji se istakao je TACR3. Prethodno istraživanje je otkrilo da su mutacije u genima povezanim sa TACR3 dovele do stanja poznatog kao „urođeni hipogonadizam“, što je rezultiralo smanjenom proizvodnjom polnih hormona, uključujući testosteron. Posebno, mladići sa niskim nivoom testosterona često su iskusili odložen seksualni razvoj, praćen depresijom i povećanom anksioznošću. Ovo uparivanje navelo je istraživače da dalje istraže ulogu TACR3.
Prof. Knafo i njenom timu u istraživanju su pomogla dva inovativna alata koje su sami napravili. Prvi, poznat kao FORTIS, otkriva promene u receptorima kritičnim za neuronsku komunikaciju unutar živih neurona. Koristeći FORTIS, oni su pokazali da inhibicija TACR3 dovodi do oštrog povećanja ovih receptora na površini ćelije, blokirajući paralelni proces dugotrajnog sinaptičkog jačanja, poznat kao LTP.
Drugi pionirski alat koji je korišćen bila je nova primena unakrsne korelacije za merenje neuronske povezanosti unutar sistema sa više elektroda. Ovaj alat je igrao ključnu ulogu u otkrivanju dubokog uticaja TACR3 manipulacija na sinaptičku plastičnost.
Sinaptička plastičnost se odnosi na sposobnost sinapsi, veza između moždanih ćelija, da promene svoju snagu i efikasnost. Ovaj dinamički proces je fundamentalan za adaptaciju mozga na okruženje. Kroz sinaptičku plastičnost, mozak može reorganizovati svoja nervna kola kao odgovor na nova iskustva. Ova fleksibilnost omogućava modifikaciju sinaptičkih veza, omogućavajući neuronima da ojačaju ili oslabe svoju komunikaciju tokom vremena.
U suštini, sinaptička plastičnost je ključni mehanizam pomoću kojeg mozak kodira i skladišti informacije, prilagođavajući se stalno promenljivim spoljašnjim stimulansima i unutrašnjim stanjima. Ono što je važno, otkrilo je da se nedostaci koji proističu iz neaktivnosti TACR3 mogu efikasno otkloniti primenom testosterona, nudeći nadu za nove pristupe za rešavanje izazova vezanih za anksioznost povezanu sa nedostatkom testosterona.
TACR3 je naizgled centralni igrač u premošćivanju anksioznosti i testosterona. Istraživači su otkrili složene mehanizme iza anksioznosti i otvorili puteve za nove terapije, uključujući tretmane testosteronom, koji bi mogli poboljšati kvalitet života za pojedince koji se bore sa poremećajima seksualnog razvoja i povezanom anksioznošću i depresijom.
