U pilot studiji o mozgovima maratonaca, otkriveno je da kada mozak ostane bez energije, može početi da „jede“ sopstvenu masnoću. Ova pojava ukazuje na novu formu neuroplastičnosti koja može pomoći mozgu da funkcioniše tokom dugotrajnih fizičkih napora.
Snimci mozga učesnika sugerišu da tokom maratona, kada nivo glukoze opadne, neki neuroni mogu početi da koriste mijelin, masni omotač oko nervnih vlakana. Mijelin pomaže neuronima da efikasnije šalju poruke, ali nova istraživanja pokazuju da neuroni mogu da preoblikuju debljinu ovog omotača kako bi se prilagodili promenama u okruženju.
Istraživači su primetili promene u markerima mijelina u beloj materiji mozga 10 trkača, pre i posle trke od 42 kilometra. Dvadeset četiri do 48 sati nakon maratona, trkači su pokazali znake gubitka značajne količine mijelina u delovima mozga povezanih sa motorikom i koordinacijom.
Dve nedelje nakon trke, markeri mijelina su počeli da se vraćaju, a posle dva meseca stabilizovali su se kod šest učesnika koji su nastavili sa snimanjima. Tim istraživača, predvođen Pedrom Ramos-Cabrerom i Albertom Cabrera-Zubizarreta, smatra da njihovi nalazi mogu otvoriti nova saznanja o mijelinu kao skladištu energije.
Iako je veličina uzorka mala, rezultati se poklapaju sa nedavnim istraživanjima na miševima koja su pokazala da se mijelin može koristiti kao masni rezervoar kada glukoza opadne. Mijelin je ključan za funkciju nervnog sistema, a gubici su povezani sa raznim neurološkim bolestima, uključujući multiplu sklerozu.
