Više od 1,1 miliona Australijanaca živi sa poremećajem u ishrani, a procenjuje se da je otprilike jedna trećina tih osoba neurodivergentna. To postavlja važno pitanje: zašto su neurodivergentni pojedinci, uključujući autistične osobe i one s ADHD-om, skloniji poremećajima u ishrani nego šira populacija?
Neurodivergencija se definiše kao stanje koje uključuje različite oblike kognitivnog funkcionisanja koji se razlikuju od „tipičnih“ normi. Naša razumevanja neurodivergencije su evoluirala, prelazeći iz linearnih modela u složenije koncepte koji uzimaju u obzir jedinstvene dimenzije, kao što su senzorna obrada i motoričke sposobnosti.
Istraživanja pokazuju da su poremećaji u ishrani, kao što su anoreksija i prejedanje, značajno prisutniji kod neurodivergentnih osoba. Na primer, jedan pregled je otkrio da otprilike 22,9% autističnih osoba doživljava poremećaj u ishrani, dok je kod ljudi sa ADHD-om verovatnoća dijagnoze poremećaja u ishrani četiri puta veća nego kod neurotipičnih osoba.
Jedan od razloga za ovu povezanost može biti visoka učestalost atipičnog ponašanja u ishrani među neurodivergentnim osobama, kao što je selektivnost hrane. Takođe, neurodivergentne osobine kao što su perfekcionizam i sklonost rutini mogu dodatno doprineti razvoju poremećaja u ishrani.
Nažalost, trenutni pristupi lečenju poremećaja u ishrani često ne uzimaju u obzir jedinstvene potrebe neurodivergentnih ljudi, a istraživanja pokazuju da su rezultati lečenja lošiji za njih nego za neurotipične osobe. Uobičajena terapija, kao što je kognitivna bihejvioralna terapija (CBT), možda nije tako efikasna zbog svojih pretpostavki o sposobnostima neurodivergentnih pojedinaca.
Zagovornici su pozvali na prilagođavanje modela nege kako bi se bolje zadovoljile potrebe neurodivergentnih osoba, naglašavajući važnost ravnopravnog partnerstva, prihvatanja razlika i usklađivanja sa specifičnim preferencijama pacijenata.
Promene u pristupu lečenju poremećaja u ishrani mogu značajno poboljšati kvalitet života neurodivergentnih osoba i smanjiti rizik od povratka poremećaja, čime se omogućava holistički i afirmativni pristup mentalnom zdravlju.
