Demencija kod nestambenih ljudi bila je 1,9 puta veća od opšte populacije, sa većom prevalencom za starosne grupe mlađe od 85 godina, prema novom istraživanju Instituta za zdravstvena istraživanja Lavson i ICES-a.
U jednoj od prvih studija zasnovanih na populaciji te vrste i objavljenoj u The Lancet Public Health, istraživači su upoređivali prevalenciju demencije kod ljudi koji su bili beskućnici sa opštom populacijom i ljudima koji žive u četvrtima sa niskim prihodima u Ontariju, Kanada.
„Ne samo da smo otkrili da je demencija češća među pojedincima bez smeštaja, već je razlika bila najveća između starosti od 55 do 64 godine“, kaže glavni autor dr Ričard But, naučnik na ICES-u i Institutu za zdravstvena istraživanja Lavson, i vanredni profesor i Arthur Labatt porodična istraživačka katedra za sestrinstvo na Western University.
„Postoji snažna veza između beskućništva i ubrzanog starenja, što može biti jedan od razloga zašto ljudi doživljavaju raniji početak bolesti“, kaže dr But.
Koristeći odnos prevalencije, istraživači su otkrili da su u dobi od 55 do 74 godine stope demencije bile 4 do 5 puta veće od opšte populacije i 3 do 3,5 puta veće od grupe sa niskim primanjima. Postojala je veća prevalencija demencije u svim starosnim grupama mlađim od 85 godina među ljudima koji su bili beskućnici i kod muškaraca i kod žena.
Ljudi koji nisu smešteni bili su u proseku mlađi, manje je verovatno da su žene i manje je verovatno da će živeti u ruralnim područjima u poređenju sa druge dve grupe. Takođe su imali veće stope zdravstvenih stanja povezanih sa demencijom, kao što su traume glave, neurološka stanja, HIV i poremećaji mentalnog zdravlja i upotrebe supstanci.
Nakon prilagođavanja faktorima kao što su starost, pol, naseljeno područje i zdravstveni uslovi, omjer prevalencije za osobe koje doživljavaju beskućništvo bio je 1,7 puta veći u poređenju sa grupom sa niskim prihodima i 1,9 puta veći u poređenju sa opštom populacijom.
„Druga istraživanja su istakla da se očekuje da će se stopa beskućništva kod starijih odraslih udvostručiti do 2030. godine, što znači da bi broj ljudi koji žive sa demencijom mogao značajno da poraste“, kaže dr But. „Naši nalazi sugerišu da bi osobe koje nisu smeštene trebale biti pregledane na demenciju u mlađim godinama, umesto da čekaju do 65. godine, kao što sugerišu mnoge smernice.
Istraživači takođe primećuju složenost dijagnostikovanja demencije kod pojedinca koji ima višestruka, hronična zdravstvena stanja, jer se kognitivni simptomi mogu preklapati. Zbog poteškoća u dobijanju medicinske istorije i dijagnoze u ovoj populaciji, studija je mogla potceniti pravu prevalenciju demencije.
„Nadamo se da će ovaj rad poboljšati svest kreatora politike i praktičara o sve većoj prevalenci demencije među ljudima koji se suočavaju sa beskućništvom“, kaže autor studije Salimah Shariff, naučni saradnik Programa za istraživanje stanovništva i javnog zdravlja pri ICES-u, pomoćnik direktora istraživanja. operacije i strateška partnerstva u ICES Vestern, i naučni saradnik u Lavsonu.
„Pošto je stanovanje ključna odrednica zdravlja i od suštinskog značaja za održavanje zdravlja i blagostanja pojedinaca, pristup stalnim, podržavajućim stambenim strukturama za ljude koji doživljavaju beskućništvo je takođe kritičan u sprečavanju i usporavanju napredovanja demencije u ovoj populaciji.“
