Istraživački tim je objavio randomizovano kliničko ispitivanje pokazujući po prvi put da je multidisciplinarni pristup koji integriše specifičnu fizioterapiju i kognitivno-bihejvioralnu terapiju efikasan u poboljšanju simptoma i fizičkih aspekata kvaliteta života pacijenata sa funkcionalnim poremećajima kretanja.
Studiju, objavljenu u časopisu JAMA Neurologija, vodili su Daniel Macias Garcia (HUVR-IBiS/CIBERNED) i Pablo Mir Rivera (HUVR-IBiS/CIBERNED, Univerzitet u Sevilji), a uključivao je multidisciplinarni tim koji je uključivao specijaliste u disciplinama kao što su kao fizioterapija (Marta Mendes Del Bario), psihijatrija (Miguel Ruiz Veguilla) i psihologija (Manuel Canal Rivera), kao i specijalisti iz neurologije.
Studija pokazuje da je terapeutski pristup koji integriše specijalizovanu fizioterapiju sa kognitivno-bihejvioralnom terapijom efikasan u poboljšanju težine simptoma i fizičkih aspekata kvaliteta života pacijenata pogođenih funkcionalnim poremećajima pokreta.
Štaviše, studija sugeriše da bi ovaj pristup mogao biti isplativ u smislu socijalne i zdravstvene zaštite za pacijente sa ovom vrstom neuroloških poremećaja.
U ovoj studiji bavili smo se brigom o grupi pacijenata sa funkcionalnim poremećajima kretanja, nakon što su im dijagnostifikovani u bolnici Universitario Virgen del Rocio—IbiS Jedinica za poremećaje kretanja.
Oni su nasumično raspoređeni na tretman sa multidisciplinarnim pristupom koji integriše ambulantni program fizioterapije plus kratku kognitivno-bihejvioralnu terapiju ili nespecifičnu psihološku terapiju podrške.
U poređenju sa pacijentima u kontrolnoj grupi, težina njihovih motoričkih simptoma kod pacijenata koji su dodeljeni multidisciplinarnom pristupu poboljšana je za više od 50% tokom petomesečnog praćenja, sa pozitivnim uticajem na fizičke aspekte kvaliteta njihovog života.
Skoro 60% pacijenata u multidisciplinarnoj grupi primetilo je jasna poboljšanja od terapije na kraju lečenja i to je uticalo na socijalno i profesionalnu reinkorporaciju do 20% onih koji su bili nezaposleni ili na bolovanju zbog svojih simptoma.
Ovakvi neurološki poremećaji, čest razlog za konsultacije na neurološkim odeljenjima, dovode do toga da pacijenti gube sposobnost kontrole kretanja zbog promene u funkcionisanju nervnog sistema, a ne zbog povrede, upale ili degeneracije nervnog sistema.
Klinički, funkcionalni poremećaji pokreta mogu se manifestovati prekomernim kretanjem (tremor, drhtanje, abnormalni položaji, između ostalog) ili nedostatkom pokreta (slabost, poremećaj hoda), kao što je funkcionalni neurološki poremećaj uzrokovan kvarom nervnog sistema (uključena moždana kola u proizvodnji, percepciji i kontroli kretanja).
Obično se javljaju kod mladih pacijenata, sa uzrastom početka između treće i četvrte decenije života, uz postojanje niza faktora rizika i predispozicije, koji nisu uvek prisutni kod svih pacijenata.
Iako je to uobičajena patologija u neurologiji, ne postoje planovi nege ili multidisciplinarne jedinice za ove pacijente u sistemima javnog zdravlja. Studije kliničkog istraživanja ukazuju na poboljšanja u najmanje jednoj podgrupi ovih pacijenata sa specijalizovanim fizioterapijskim pristupima i različitim psihološkim terapijama.
Konkretno, postoje dokazi iz multidisciplinarnih jedinica u drugim zemljama o mogućim kliničkim koristima za pacijente od interdisciplinarnih pristupa, ali do sada nije bilo randomizovanih kliničkih ispitivanja za procenu efikasnosti takvih pristupa.
Po prvi put u kontrolisanoj studiji, ovo randomizovano kliničko ispitivanje pokazuje da integrisani pristup koji uključuje fizioterapiju i terapiju kognitivnog ponašanja može poboljšati kvalitet života i simptome pacijenata sa funkcionalnim poremećajima pokreta, u poređenju sa sličnim dijagnostičkim i nespecifičnim pristupom podrške. .
Ovo potvrđuje dokaze koje su ranije pronašle druge istraživačke grupe u neuropsihijatriji i moglo bi poslužiti kao podrška za generisanje modela multidisciplinarnih jedinica u nacionalnom zdravstvenom sistemu koje nude ovu vrstu pristupa u bolnicama.
Takođe otvara nove pravce istraživanja, kao što je uticaj terapije na moždana kola uključena u nastanak funkcionalnih poremećaja pokreta ili procena isplativosti ovog pristupa u zdravstvenoj zaštiti.
