Prevalencija ranih simptoma osteoartritisa kolena (OA) sa kojima se suočavaju pacijenti nakon rekonstrukcije prednjeg ukrštenog ligamenta (ACL) je zapanjujuća – ali se ne radi mnogo da se to reši, prema novom istraživanju koje su objavili naučnici sa Odeljenja za kineziologiju Državnog univerziteta Mičigen.
Studija, koju je objavio Journal of Athletic Training, pokazuje da ovi simptomi traju tokom prve godine nakon operacije i da ih je potrebno rešiti ranom intervencijom.
„Pokušavamo da promenimo narativ“, rekao je docent Metju Harki, koji je koautor studije. „Vidimo prilično mlade, aktivne pojedince koji doživljavaju opsežne simptome, ali kliničari ne tumače ove simptome kao nešto što bi moglo biti povezano sa osteoartritisom. Ignorisanje ovih simptoma može ih dovesti do dugotrajnog opadanja i funkcije.“
Rekonstrukcija ACL je artroskopska hirurška procedura koja zamenjuje pokidani prednji ukršteni ligament u kolenu graftom. Prema podacima Nacionalnog instituta za zdravlje, oko 400.000 procedura se završi svake godine u Sjedinjenim Državama.
Studija iz 2017. pokazala je da oko 14 miliona pojedinaca samo u Sjedinjenim Državama pati od simptomatske rane OA kolena.
Istraživački tim je ispitao skup podataka od 82 osobe koje su podvrgnute rekonstrukciji ACL-a, od kojih je svaka završila anketu o bolovima u kolenu i simptomima nakon operacije. Rezultati su pokazali da je skoro jedan od četiri učesnika prijavio uporne rane simptome artritisa od 6 do 12 meseci nakon operacije kolena.
U aprilu 2024. Harkei će se uputiti u Austriju i predstaviti slična istraživanja na Međunarodnoj konferenciji Društva za istraživanje osteoartritisa. Ovaj put je koristio podatke od 3.200 osoba koje je dostavio novozelandski ACL registar i otkrio da je skoro jedan od tri imao rane simptome OA kolena do 24 meseca nakon rekonstrukcije ACL.
Nepostupanje prema ovim simptomima na vreme dovodi pacijente u opasnost od dugoročnog strukturalnog opadanja, kaže Harkei. Iako studija ne pokazuje da će pacijenti koji imaju simptome razviti rani OA, ona povećava svest atletskih trenera o mogućnosti simptoma, koji bi se mogli rešiti intervencijom.
„Malo je složeno – ne možemo direktno reći da se artritis razvija, ali postoji velika grupa pacijenata čiji simptomi traju dugo nakon operacije“, istakao je Harki. „Često, kliničari pretpostavljaju da će se ovi postoperativni simptomi prirodno poboljšati kako se pacijenti ponovo angažuju u svojim uobičajenim aktivnostima. Međutim, ono što vidimo sugeriše da ovi simptomi traju i verovatno zahtevaju ciljani pristup za njihovo upravljanje ili poboljšanje.“
Prema Harkiju, intervencija bi mogla uključivati vežbu ili fizikalnu terapiju kako bi se održala snaga i kretanje. On je dodao da zdravstvena infrastruktura ostaje barijera za pacijente, koji su često ograničeni na mali broj poseta fizikalnoj terapiji kroz svoje zdravstvene planove.
Koautori studije sa MSU-om su Ashlei Triplett, docent na Fakultetu za obrazovanje; Sheeba Joseph, vanredni profesor, College of Human and Osteopathic Medicine; Frančeska Đenoeze, doktorant na Katedri za kineziologiju; Michael Shingles i Andrev Schorfhaar iz bolnice Sparrov, studenti Koledža za osteopatsku medicinu.
Krećući se napred, Harkei ima za cilj da pokaže kako rana OA kolena nakon rekonstrukcije ACL-a može dovesti do strukturalnog oštećenja zgloba tokom vremena.
