Istraživači iz Dečje bolnice u Filadelfiji (CHOP) otkrili su da mala deca uzrasta između 5 i 12 godina imaju veću verovatnoću da dožive potres mozga zbog rekreacije i drugih nesportskih aktivnosti, ali te povrede su specijalisti videli tek nekoliko dana kasnije u poređenju sa sportom. -potres mozga u istoj starosnoj grupi.
Ova studija sugeriše da je potrebno istraživanje potresa mozga za decu van sporta i da bi obezbeđivanje više resursa i obrazovanja onima koji dijagnostikuju većinu potresa mozga u ovoj starosnoj grupi, posebno odeljenja hitne pomoći i primarne zdravstvene zaštite, moglo da smanji nejednakosti u lečenju potresa mozga bez obzira na mehanizam povrede od strane koje ovi pacijenti doživljavaju potres mozga. Nalazi su nedavno objavili Journal of Pediatrics.
Adolescenti doživljavaju visoku stopu povreda u vezi sa sportom i rekreacijom, ali je stopa povreda kod dece uzrasta od 5 do 12 godina i dalje visoka, oko 72,7 povreda na 1000 dece. Više od polovine dece ovog uzrasta se bavi sportom, jer se svakodnevna fizička aktivnost preporučuje za optimalno zdravlje i razvoj, ali sa ovim aktivnostima postoji rizik od potresa mozga kod dece.
Većina istraživanja pedijatrijskih potresa je fokusirana na adolescente i sport, što naglašava potrebu proučavanja potresa mozga kod mlađe dece kroz sve mehanizme povrede. Prethodne studije od pre skoro deceniju izvestile su o važnosti potresa mozga koji nisu povezani sa sportom i rekreacijom kod dece osnovnog uzrasta. Povrede zadobivene u ovim okruženjima obeležene su ključnim razlikama u nadzoru u vreme povrede koje mogu uticati na to koliko brzo se potres mozga prepoznaje, utičući na pristup i vreme zbrinjavanja, što može dovesti do dužeg vremena oporavka.
„U prethodnim istraživanjima, povrede vezane za rekreaciju nisu se često razlikovale od povreda povezanih sa sportom, ali ova studija pokazuje da ove povrede mogu biti jednako ozbiljne i da se javljaju češće u ovoj starosnoj grupi, što sugeriše da obrazovanje i svest o potresu mozga moraju biti naglašeno onima koji komuniciraju sa decom u ovim manje strukturiranim okruženjima“, rekla je viši autor studije dr Kristi Arbogast, direktor Centra za istraživanje i prevenciju povreda i ko-direktor programa Minds Matter Concussion na CHOP-u.
„Pacijenti povređeni van sporta i rekreacije iskusili su veći teret simptoma i više promena u svakodnevnom životu, a kašnjenje u odgovarajućoj nezi moglo bi da pogorša ove negativne efekte.
Koristeći savremene podatke iz pedijatrijskog registra potresa mozga, istraživači su ispitali ovaj starosni raspon i okarakterisali potrese po mehanizmu povrede, praveći razliku između povreda koje su se desile u organizovanim sportovima i onih koje su se desile van sporta. Razdvojili su rekreaciju, kao što su časovi u teretani, slobodna igra ili netakmičarske sportske aktivnosti poput vožnje bicikla, od drugih nesportskih mehanizama, poput sudara ili padova motornih vozila, zahvaljujući ulozi nestrukturirane igre u ovoj starosnoj grupi.
Ukupno 1.141 pacijent uzrasta od 5 do 12 godina sa potresima mozga je procenjen u roku od četiri nedelje od povrede i uključen je u ovu analizu. Istraživači su procenili da li je do povrede došlo tokom sporta, rekreacije ili nekog drugog mehanizma povrede („non-sports-or-recreation-related”). Varijacije u demografiji, mestu ulaska u zdravstvenu zaštitu i kliničkim znacima procenjene su kroz različite mehanizme.
Studija je otkrila da su povrede vezane za rekreaciju bile najčešće u ovoj starosnoj grupi sa 37,3% povreda, a zatim potresi koji nisu povezani sa sportom ili rekreacijom sa 31,9%. Veća je verovatnoća da će se ove povrede prvo videti u odeljenju hitne pomoći u poređenju sa potresima u vezi sa sportom.
Važno je da su pacijenti sa rekreativnim ili nesportskim ili rekreativnim potresima prvo procenjeni od strane specijalista za potres mozga u proseku 2 do 3 dana kasnije od potresa u vezi sa sportom. Pacijenti sa potresima mozga van sporta i rekreacije takođe su prijavili gore simptome, uključujući više vidno-vestibularnih problema i više promena u spavanju i drugim dnevnim navikama u poređenju sa drugim grupama pacijenata.
„Smatramo ove nalaze kao priliku da opremimo kliničke timove koji bi mogli prvo da vide ove pacijente najnovijim alatima za dijagnozu i upravljanje potresom mozga“, rekao je koautor studije Daniel Corvin, MD, direktor istraživačkih operacija u Odeljenju za hitnu medicinu. i rukovodilac odeljenja za hitne slučajeve programa Minds Matter Concussion.
„Ovi nalazi takođe mogu poslužiti kao osnova za školske resurse, uključujući angažovanje školskih medicinskih sestara, kako bi se pomoglo u rešavanju dispariteta u nezi u vezi sa ovim povredama, posebno u ovoj populaciji pacijenata osnovnog uzrasta koji su zadobili povrede van sporta, posebno u ovoj slabije shvaćenoj osnovnoj starosnoj populaciji.“
