Hronična bolest bubrega (CKD) pogađa više od 10% odraslih širom sveta. Mentalno zdravlje je važno, ali nedovoljno prepoznato pitanje kod pacijenata sa CKD. Depresija je uobičajena i povezana je sa lošom prognozom kod pacijenata sa CKD, ali prethodna istraživanja su se prvenstveno fokusirala na pacijente na dijalizi, što je dovelo do nedovoljnog razumevanja depresije u ranijim stadijumima CKD.
Antidepresivi, glavni farmakološki tretman za depresiju, se široko koriste kod pacijenata sa CKD, ali postoje nesigurnosti u vezi sa rizicima i prednostima upotrebe antidepresiva i pitanja o tome da li je doza leka adekvatno prilagođena na osnovu funkcije bubrega pacijenata. Takođe postoji nedostatak znanja o manje uobičajenim, ali teškim mentalnim bolestima, kao što su bipolarni poremećaj i šizofrenija kod pacijenata sa CKD.
U svojoj tezi sa Instituta Karolinska, Nanbo Zhu, dr. student na Katedri za medicinsku epidemiologiju i biostatistiku, pozabavio se ovim prazninama u znanju istraživanjem prevalencije i uticaja mentalnih bolesti, kao i ispitivanjem upotrebe i bezbednosti antidepresiva kod pacijenata sa CKD.
Nanboova teza otkriva uobičajenost i negativan uticaj mentalnih bolesti kod pacijenata sa CKD, ukazujući na potrebu za prepoznavanjem i efikasnim upravljanjem; pruža dokaze iz stvarnog sveta u vezi sa propisivanjem i bezbednošću antidepresiva u populaciji sa CKD, nudeći uvid za informisano donošenje odluka o lečenju.
Otkrili smo da su depresija, bipolarni poremećaj i šizofrenija češći kod pacijenata sa CKD nego kod opšte populacije. Pacijenti sa CKD sa ovim psihijatrijskim dijagnozama suočili su se sa nepovoljnim zdravstvenim ishodima i potencijalnim disparitetima u pristupu zdravstvenoj zaštiti. Među pacijentima sa CKD i depresijom, oni koji su započeli terapiju antidepresivima imali su veću pojavu kratkoročnih neželjenih događaja kao što su prelom kuka i krvarenje iz gornjeg gastrointestinalnog trakta, ali ne i dugotrajni mortalitet, kardiovaskularni i bubrežni ishodi.
Važno je da izbor odgovarajuće vrste i doze antidepresiva može poboljšati sigurnost lečenja. U rutinskoj kliničkoj praksi, činilo se da lekari koji propisuju pacijente nisu adekvatno uzeli u obzir funkciju bubrega pacijenata kada su prepisivali antidepresive, što je rezultiralo suboptimalnim prilagođavanjem doze i potencijalno povećanjem rizika od neželjenih reakcija na lek.
Stanja mentalnog zdravlja su uobičajena, ali nedovoljno prepoznata i nedovoljno lečena kod pacijenata sa CKD, delom zbog nedostatka znanja u ovoj oblasti istraživanja. Koristeći izvore podataka (npr. Stockholm CREAtinine Measurements projekat) koji su nam na raspolaganju i sofisticirane metode, nadali smo se da ćemo unaprediti razumevanje mentalnih bolesti i njihovog lečenja kod pacijenata sa CKD.
Buduće studije koje uključuju širi spektar neuropsihijatrijskih stanja su opravdane da sveobuhvatno procene njihov teret kod pacijenata sa CKD. Pored toga, stvarne koristi i rizici od antidepresiva kod pacijenata sa CKD mogli bi se detaljnije istražiti budućim istraživanjima, uključujući istraživanje efekta heterogenog tretmana.
