Zakonom o kovanju srebrne monete 12. decembra 1873. godine, pre vek i po, dinar je u Srbiji postao zvanična novčana jedinica. Prvi srebrni novčići iskovani su 1875. i na aversu – prednjoj strani novčića – imali su lik kneza Milana Obrenovića, u apoenima od 50 para, jednog i dva dinara. Naziv dinar izvorno je rimski i latinski, a kovao se i u srednjovekovnoj Srbiji.
Srpski dinar obeležava 150 godina otkako je postao zvanična moneta i novčana jedinica.
Tokom vek i po postojanja, dinar je svedočio transformaciji Srbije od kneževine u kraljevinu.
Važio je za zvaničnu valutu u proširenoj Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca, te Jugoslaviji, kao i posleratnoj socijalističkoj Jugoslavji i „okrnjenoj“ SRJ.
Sve do Državne zajednice Srbije i Crne Gore i samostalne Srbije.
Zakonom o kovanju srebrne monete 12. decembra 1873. godine, pre vek i po, dinar je u Srbiji postao zvanična novčana jedinica.
Odluku je potvrdio knez, kasnije i kralj, Milan Obrenović i uvođenjem dinara razrešen je monetarni haos nastao zbog upotrebe više od 40 vrsta tuđeg metalnog novca, među kojima su bili dukat, forinta, talir i cvancik.
Bila je to posledica petogodišnjih diplomatskih napora srpskih vlasti u vreme vazalne Srbije da obezbede samostalnu monetu, čemu se Turska protivila.
Narodni poslanici su tokom zasedanja vodili polemiku o nazivu monete. Osim dinara, predlagano je ime franak, ali i domišljatiji nazivi, poput srbljaka, stoparca, stopara, petgrošića.
Do izrade prvog kovanog novca prošlo je dve godine od odluke o stvaranju monete iz 1873. Prvi srebrni novčići iskovani su 1875. i na aversu – prednjoj strani novčića – imali su lik kneza Milana Obrenovića, u apoenima od 50 para, jednog i dva dinara.
Prva papirna novčanica, kao simbol modernizacije, pojavila se 1876. tokom Srpsko-turskog rata.Iako praktično nije bila u upotrebi, novčanica je označila prelazak sa tradicionalnog metalnog novca na papir kao novi nosilac vrednosti.
Praktična primena papirnog novca usledila je tek 1884. kada je odštampana prva novčanica od sto dinara i imala je podlogu u zlatu.
Prve srpske i jugoslovenske novčanice sve do 1929. godine su štampane u Belgiji i Francuskoj, a jedna serija i u Sjedinjenim Državama. Od početka rada Zavoda za izradu novčanica 1929. godine sve novčanice štampaju se u zemlji. Izuzetak je serija iz 1943. godine, štampana u Londonu.
Kada je Srbija postala kraljevina 1882. izdata je specijalna serija zlatnika od 10 i 20 dinara, koji su u narodu nazivani i kao „Milanovi zlatnici“ ili „milandori“ – po imenu kralja i francuskoj reči za zlato.
Naziv dinar izvorno je rimski i latinski. Prvobitno je u opticaju bila srebrna kovanica, koja se pojavila sredinom trećeg veka pre nove ere. Latinsko značenje (denarius, denarii) bilo je desetica. Novac tog naziva kovan je u Rimskom carstvu narednih 500 godina, a termin je postao sinonim za novac uopšte.
Termin je u nešto izmenjenom obliku prihvaćen među Grcima, kao dinarion, a potom i među Arapima. Zlatni dinar kovan je u Damasku, počev od 696. godine, po uzoru na vizantijske zlatnike. Naziv kovanice dinar posredno se vraća na Stari kontinent sa ekspanzijom Arabljana na Mediteranu.
