Istraživači sa Univerziteta u Kembridžu otkrili su složenu istoriju ljudske evolucije. Naša vrsta je rezultat razdvajanja populacija pre 1,5 miliona godina i ponovnog spajanja pre 300.000 godina. Analiza modernog ljudskog DNK pokazuje jači trag jed
Istraživanje je pokazalo da smo dugo smatrali da je evolucija naše vrste jednostavna i linearna. Međutim, život na Zemlji je mnogo složeniji, posebno kada se radi o ljudima, najsocijalnijoj vrsti koju poznajemo. Genetičar Trevor Kazins, prvi autor objavljene studije, ističe da je pitanje porekla ljudi fasciniralo čovečanstvo vekovima.
U biologiji često koristimo metaforu razgranatog drveta da bismo opisali genetiku i evoluciju. Svaka vrsta počinje sa „stablom“ koje predstavlja zajedničkog pretka, dok se tokom evolucije grane razdvajaju, što ukazuje na nepomirljive razlike između populacija. Ova razdvajanja su dovela do stvaranja različitih vrsta koje više nisu mogle da se razmnožavaju.
Međutim, evoluciono drvo ne prikazuje složenost unutrašnjih dinamika među vrstama, gde se jedna reproduktivna grupa može razdvojiti na dve, a zatim ponovo spojiti. U nekim slučajevima, to može dovesti do konfuzije u razumevanju gde se tačno nalazi granica između vrsta. Kazins naglašava da su međusobno razmnožavanje i genetska razmena igrali ključnu ulogu u nastanku novih vrsta u životinjskom carstvu.
Tim istraživača koristio je statistički model kako bi analizirao ljudske genetske podatke iz projekata 1000 Genoma i Human Genome Diversity. Ovaj model je otkrio duboku strukturu populacije, sugerišući da su moderni ljudi rezultat razdvajanja populacija pre 1,5 miliona godina, a zatim ponovnog spajanja pre 300.000 godina. Ovi nalazi bolje objašnjavaju podatke nego neuređeni modeli koji su uobičajeni u ovakvim studijama.
Kazins i njegovi saradnici otkrili su da je jedna od populacija pretrpela ozbiljan pad broja jedinki pre nego što je ponovo počela da raste. Ova populacija je kasnije doprinela oko 80 procenata genetskog materijala modernih ljudi, a takođe se čini da je bila i predak od kojeg su se odvojili Neandertalci i Denisovci. To sugeriše da je ljudska linija postala neizbežno zapletena mnogo ranije nego što smo mislili.
Na primer, geni Neandertalaca prisutni su samo u neafričkom DNK modernih ljudi, čineći oko 2 procenata. Stari događaj mešanja pre 300.000 godina rezultovao je time da je samo oko 20 procenata modernih ljudskih gena poteklo iz manjinske populacije. Kazins napominje da neki od gena iz populacije koja je doprinela manjinskom genetskom materijalu, posebno oni povezani sa funkcijom mozga, mogu imati ključnu ulogu u ljudskoj evoluciji.
Istraživanje je objavljeno u časopisu Nature Genetics, a jasno je da je ideja o vrstama koje evoluiraju u čistim, jasno definisanim linijama previše pojednostavljena.
