Hans Modrov, koji je bio poslednji komunistički lider Istočne Nemačke tokom turbulentnog mandata koji je okončan prvim i jedinim slobodnim izborima u zemlji, preminuo je. Imao je 95 godina.
Modrov je umro rano u subotu, tvitovala je poslanička grupa Levice.
Modrov, reformski orijentisan komunista, preuzeo je Istočnu Nemačku ubrzo nakon pada Berlinskog zida i kasnije je pozvao opozicione snage u vladu, ali nije mogao da uspori sve veći zamah za ponovno ujedinjenje Nemačke.
„Čitav miran kurs uspostavljanja nemačkog jedinstva bio je upravo njegovo posebno dostignuće“, napisala je Levica na Tviteru. „To će ostati njegovo političko nasleđe.
Tokom 16 godina kao šef komunističke partije u Drezdenu, počevši od 1973. godine, Modrov je izgradio reputaciju ličnosti protiv establišmenta. Odbio je partijske pogodnosti i insistirao da živi u normalnom stanu.
Funkcija u najvišem rukovodstvu Istočne Nemačke mu je izmicala sve dok nije postao premijer, pozicija koja je ranije imala malo uticaja, u novembru 1989. – nekoliko dana nakon pada Berlinskog zida.
Kada su tvrdolinijaški lider Egon Krenc i njegov vladajući Politbiro dali ostavke početkom decembra, Modrov se pojavio kao najviša politička ličnost Istočne Nemačke. Ali komunisti više nisu mogli sami da pucaju. Sledećeg meseca, pristao je da podeli vlast sa sve glasnijom opozicijom i pomerio je prve slobodne izbore u Istočnoj Nemačkoj na mart 1990, usred rastućih nemira.
Čak i kada su prodemokratski skupovi brzo poprimili prizvuk za ujedinjenje, komunisti su se u početku protivili razgovorima o ponovnom ujedinjenju. U februaru 1990., međutim, Modrov je pozvao na pregovore sa Zapadnom Nemačkom o konačnoj „ujedinjenoj otadžbini“ koja bi bila nezavisna od vojnih blokova i kojom bi upravljao zajednički parlament u Berlinu.
Modrov je bio na čelu predizborne kampanje restilizovanih komunista, Partije demokratskog socijalizma, ali njegova lična popularnost nije bila dovoljna da ih spreči da završe kao tek treća stranka po snazi, sa 16 odsto podrške.
Pobednik je bio savez konzervativnih partija koje su se zalagale za brzo ponovno ujedinjenje i koje je podržala vlada zapadnonemačkog lidera Helmuta Kola. Nemačka se ponovo ujedinila pod Kolovim vođstvom i kao članica NATO 3. oktobra 1990, manje od godinu dana nakon pada Berlinskog zida.
Modrov je postao član ujedinjenog parlamenta, gde je zasedao do 1994. godine, i počasni predsednik postkomunističke PDS. Od 1999. do 2004. bio je član Evropskog parlamenta.
Modrovova prošlost pod tvrdokornom komunističkom vlašću dovela ga je na sud nekoliko godina nakon ponovnog ujedinjenja.
Sud ga je 1995. godine osudio za podsticanje na falsifikovanje rezultata na lokalnim izborima u Drezdenu u maju 1989. godine. Izrečena mu je uslovna kazna od devet meseci i novčana kazna.
Modrov je tvrdio da je suđenje politički motivisano i da će njegov ishod pogoršati podele između istočnih i zapadnih Nemaca. Njegov advokat je tvrdio da je popravio prethodne nepravde nadgledanjem slobodnih izbora za premijera.
