Do 2100. godine naš svet će verovatno izgledati drastično drugačije od onoga što čini danas, bilo preoblikovan prirodnim silama izazvanim klimatskim promenama ili ljudima koji spašavaju sopstvenu kožu. Naši gradovi bi takođe mogli izgledati potpuno drugačije – a neki bi mogli biti senke svojih bivših.
Nova studija je pokazala brojke i otkrila da će se do kraja veka skoro polovina od skoro 30.000 gradova u SAD suočiti sa nekom vrstom opadanja stanovništva, izgubivši između 12 i 23 procenta svog stalnog stanovništva.
Prema analizi, verovatnije je da će ovi budući gradovi ličiti na rascepkane, stanjive ili rasprostranjene zajednice nego na potpune gradove duhova, jer se stanovništvo menja unutar i između gradova. Odnosno, osim ako lokalne samouprave i urbanisti ne mogu da odgovore i prilagode se promenljivim potrebama svojih stanovnika.
„Implikacije ovog ogromnog pada stanovništva doneće izazove bez presedana, što će verovatno dovesti do poremećaja u osnovnim uslugama kao što su tranzit, čista voda, struja i pristup internetu“, kako se gradovi smanjuju i stanovništvo stari, upozoravaju istraživači.
Pad stanovništva u određenim naseljima može dovesti do zatvaranja prodavnica prehrambenih proizvoda, što dovodi do pustinja sa hranom. Zapuštena infrastruktura u gradovima koji se smanjuju takođe bi mogla da ostavi zajednice bez čiste vode, kao što se dogodilo u Džeksonu, u Misisipiju, 2021.
Ti potencijalni uticaji opadanja gradova daleko prevazilaze ono što su Utara Sutradhar, diplomirani student građevinarstva na Univerzitetu Ilinois u Čikagu, i dve koleginice, Laurin Spiring i Sibil Deribl, u početku krenule da proučavaju: izazove transporta koje gradovi u samo jedna država, Ilinois, mogla bi da se suoči sa promenama njihovog stanovništva tokom vremena.
Zaintrigirani njihovim rezultatima, Sutradhar i njegove kolege proširili su svoju analizu tako da obuhvate svih 50 država, zasnivajući svoje projekcije na trendovima stanovništva iz podataka američkog popisa iz tri vremenska perioda tokom 20 godina, i dva skupa podataka koji uključuju pet mogućih budućih klimatskih scenarija.
A njihov pogled nije bio ograničen samo na najveće američke gradove. Istraživači su definisali gradove kao što to čini Biro za popis stanovništva SAD: kao aglomeracije ljudi na mestima koja obično nazivamo opštinama, selima i gradovima, kao i velikim metropolama.
„Većina studija se fokusirala na velike gradove, ali to nam ne daje procenu obima problema“, rekao je Sutradhar Rachel Nuver za Scientific American.
Trenutno, 43 procenta američkih gradova gubi stanovnike, što je cifra koju će analize projekti povećati kako vek bude odmicao. U zavisnosti od modeliranog klimatskog scenarija, do 64 posto gradova moglo bi biti u opadanju do 2100. godine, otkrili su istraživači.
Regioni severoistoka i srednjeg zapada verovatno će videti gradove sa najvećim gubitkom stanovništva. Teksas i Juta, iako sada rastu, takođe će videti da će priličan udeo njihovih gradova proći kroz gubitak stanovništva do 2100.
Međutim, procene populacijskih trendova decenijama u budućnost su inherentno neizvesne, a analiza ne istražuje ekonomske ili socijalne faktore koji pokreću projektovane trendove.
Ne uključuje ni migraciju unutar SAD – kada klimatske promene već primoravaju stanovništvo da se seli jer mesta postaju manje pogodna za život, sa ekstremnom vrućinom ili ponovljenim poplavama.
Te složenosti na stranu, „ono što je sigurno je da je potrebna važna kulturna promena u zajednicama planiranja i inženjeringa, daleko od konvencionalnog planiranja zasnovanog na rastu, kako bi se prilagodila dramatična demografska promena“, zaključuju istraživači.
Istraživanja sugerišu da bi globalno, osmogodišnjaci mogli da nadmaše broj ispod 5 za dva prema jedan do kraja veka. Procenjuje se da su 183 od 195 priznatih zemalja takođe kliznule u retrogradnu populaciju, sa stopom fertiliteta koja je opala niže od stope zamene.
Ali svaki grad će biti na sopstvenoj putanji, trpeći sopstvene klimatske i populacijske promene, tako da je potrebno lokalno planiranje.
