Od početka izraelske kopnene invazije na Liban, sukobi između izraelskih snaga i pripadnika Hezbolaha su se odvijali duž granice, dok je libanska vojska uglavnom zauzimala pasivnu poziciju. Nacionalna vojska Libana, iako široko poštovana, suočava se sa zastarelim oružjem, nedostatkom protivvazdušne odbrane i ekonomskom krizom koja je potresla zemlju. Sa oko 80.000 vojnika, Libanska vojska je u senci Hezbolaha, militantne grupe koja broji više od 100.000 boraca i poseduje napredno oružje podržano od strane Irana.
Sukobi između izraelskih snaga i pripadnika Hezbolaha intenzivirali su se od početka oktobra 2023. godine, sa izraelskim vazdušnim napadima i kopnenom invazijom usmerenom na potiskivanje Hezbolaha sa granice i omogućavanje povratka izbeglicama u severni deo Izraela. Iako su izraelske trupe pokrenule napade preko granice, libanski vojnici su se povukli sa osmatračnica duž granice u trenucima sukoba.
Libanska vojska, koja je odbila da komentariše svoje planove u slučaju daljeg napredovanja izraelskih kopnenih snaga, smatra se ključnom u odbrani zemlje od bilo koje vojne pretnje. Međutim, analitičari ističu da bi libanske trupe, ukoliko dođe do daljeg izraelskog napredovanja, pokrenule ograničenu odbrambenu akciju.
U proteklim decenijama, Libanska vojska je bila periferno uključena u sukobe sa Izraelom, osim tokom 1972. godine kada je usporila izraelsko napredovanje i omogućila političkim liderima u Bejrutu da traže međunarodnu intervenciju za prekid sukoba. Međutim, unutrašnji sukobi u Libanu, posebno tokom građanskog rata 1975. godine, oslabili su sposobnosti vojske.
Hezbolah, kao jedina frakcija koja je zadržala oružje nakon građanskog rata, odigrao je ključnu ulogu u odbrani zemlje od izraelske okupacije južnog Libana. Od tada, vojska je bila neuspešna u modernizaciji i suočavanju sa izraelskom vojnom silom. Ipak, sa pojavom Islamske države u susednoj Siriji, libanska vojska je dobila podršku u borbi protiv terorizma duž granice.
Finansijski kolaps Libana 2019. godine imao je ozbiljan uticaj na vojsku, koja je ostala bez sredstava za održavanje i modernizaciju. Spoljna pomoć, posebno od Sjedinjenih Američkih Država, bila je ključna u podršci vojsci. Međutim, neki smatraju da je nedostatak naprednog oružja za protivvazdušnu odbranu posledica političkih pritisaka.
