Tokom Drugog svetskog rata, Aušvic-Birkenau je bio mesto stradanja za muškarce, žene i decu iz različitih delova Evrope. Oni su prevoženi u jezivim uslovima, zbijeni u vozove poput stoke. Po dolasku na platformu za istovar, poznatu kao rampa, nacistički lekari su vršili selekciju, odlučujući ko će biti ubijen odmah, a ko će biti upotrebljen za prisilan rad.
Mnoge od tih železničkih pruga su danas napuštene, ali i dalje svedoče o strahotama koje su se odvijale. One se protežu kroz polja, prolaze kroz porodične kuće i autobuske stanice, ostavljajući iza sebe sećanje na industrijsku mašineriju ubistava. U Aušvicu je stradalo 1,1 milion ljudi, bilo da su umrli u gasnim komorama ili od bolesti, gladi i iscrpljenosti. Većina žrtava su bili Jevreji, ali su među njima bili i Romi, Sinti i sovjetski ratni zarobljenici.
Nacistička Nemačka je izgradila Aušvic-Birkenau kao svoj najveći logor za istrebljenje, lociran u Osviecimu pod nemačkom okupacijom. Ovaj logor je bio ključan zbog svoje centralne lokacije u Evropi i železničke infrastrukture koja je omogućavala transport Jevreja iz različitih delova kontinenta.
Na spomen-obeležju u Birkenauu se sećaju 420.000 mađarskih Jevreja koji su deportovani u Aušvic u periodu od maja do jula 1944. godine. Logor je oslobođen 27. januara 1945. godine od strane sovjetskih trupa.
U ponedeljak će biti obeležena 80. godišnjica oslobađanja logora, a preživeli stradalnici se okupljaju sa svetskim liderima i zvaničnicima.
